ترجمه اسناد سال 1981 (60 - 1359)
سند شماره 036
- شماره سند شورای امنیت: 14379 / S
19 فوریه 1981 (30 بهمن 1359)
نامه مورخ 18 فوریه 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به دبیر کل
احتراما به پیوست متن یادداشت‌ها به شماره‌های 18 / 7400 / 2 - 7 / 424 و 18 / 8790 / 2- 7 / 424 مورخ 1 دسامبر 1980 و 14 ژانویه 1981 وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به سفارت جمهوری عراق در تهران ارسال می‌گردد.
جمال شمیرانی - کاردار موقت
پیوست 1
شماره 18 / 7400 / 2 - 7 / 424
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پیرو یادداشت شماره 7 / 1 / 4/ 15639 مورخ 16 نوامبر 1980 وزارت امور خارجه عراق خطاب به سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد، یک بار دیگر تأکید کرد که قرارداد مرزی و روابط حسن هم جواری مورخ 13 ژوئن 1975 و سه پروتکل ضمیمه آن، مطابق با ماده 4 قرارداد مذکور قطعی، دائمی و لا یتغیر می‌باشد و مرزهای زمینی و آبی طرفین قرارداد مطابق با ماده 5 قرارداد مذکور لایتغیر، دائمی و قطعی است. دولت ایران فسخ یک جانبه قرارداد مذکور از جانب دولت عراق را رد می‌کند.
همان طور که در یادداشت شماره 18 / 6336 / 2 - 7 / 424 مورخ 26 اکتبر 1980 ذکر شده، دولت جمهوری اسلامی ایران همواره به قرار داد مرزی و روابط حسن هم جواری مورخ
[ صفحه 83]
13 ژوئن 1975 و سه پروتکل ضمیمه و چهار موافقت نامه مکمل آن (مورخ 16 دسامبر 1975) و مفاد قرارداد و توافقات مذکور پای بند بوده و برای ایران مورد احترام و الزام آور است.
با توجه به بخش بعدی یادداشت مذکور - که باید مورد تأکید واقع شود - به اطلاع می‌رساند که دولت عراق دائما مفاد قرارداد 1975 به ویژه پروتکل آن در مورد امنیت مرزها را با اقدامات تجاوز گرانه ضد انسانی‌اش نقض کرده و امنیت داخلی ایران را با اعزام عوامل و گروه‌های مسلح به استان‌های مرزی ایران به مخاطره افکنده و فعالیت‌های خراب کارانه را با کمک دشمنان انقلاب ایران انجام داده است. به علاوه، دولت عراق خسارات جبران ناپذیری را با تحمیل جنگ، تجاوز نظامی آشکار و حملات هوایی غافل گیرانه به شهرها و مناطق مسکونی ایران وارد ساخته و روابط حسن هم جواری دو کشور را به مخاطره افکنده است. باید متذکر شد که اگر مشکلی برای دولت عراق در مورد اجرای قرارداد مذکور و سایر موافقت‌نامه‌های مربوط وجود دارد، ماده 6 قرارداد مذکور و پیوست مورخ 26 دسامبر 1975 به وضوح و به تفصیل راهنمای حل و فصل این قبیل مشکلات است.
دولت جمهوری اسلامی ایران یک بار دیگر اعلام می‌کند که قرارداد مرزی و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) و سه پروتکل ضمیمه آن، نامه‌های مبادله شده، ضمیمه‌ها و نیز چهار موافقت نامه مکمل مورخ 26 دسامبر 1975 همچنان معتبر و الزام آور است.
پیوست 2
شماره 18 / 8790 / 2 - 7 / 424
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پیرو یادداشت شماره 7 / 1 / 4 / 17650 مورخ 27 دسامبر 1980 وزارت امور خارجه عراق به سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد به مطالب ذیل اشاره کرده است:
همان طور که قبلا در یادداشت 26 اکتبر و 15 دسامبر 1980، مطابق با ماده 5 قرار داد مرزی و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) اشاره شده و با توجه به لا یتغیر بودن مرزها و احترام کامل به تمامیت ارضی دولت‌ها، مرزهای زمینی و آبی ایران و عراق، لایتغیر، دائمی و نهایی بوده و فسخ یک جانبه قرارداد مذکور به وسیله دولت جمهوری عراق اعتبار و ارزش قانونی ندارد. همان طور که بارهای اعلام کرده‌ایم، قرار داد مرزها و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) و سه پروتکل ضمیمه‌ی آن، نامه‌های مبادله شده و ضمائم آن و چهار موافقت نامه مکمل مورخ 26
[ صفحه 84]
دسامبر 1975 هنوز برای دولت جمهوری اسلامی ایران دارای اعتبار قانونی است. بنابراین، مسئولیت کامل تهاجم آشکار، جنگ تحمیلی و حمله به ایران و نیز نتایج این اقدامات که جامعه بین الملل به خوبی از آن آگاه است، متوجه دولت عراق می‌باشد.
سند شماره 037
- شماره سند شورای امنیت: 14401 / S
- 16 مارس 1981 (25 اسفند 1359)
نامه 10 مارس 1981 نمایندگی دائمی عراق در سازمان به دبیر کل
احتراما، بنا به اطلاع دولت متبوعم، پیرو سند 14379 / S مورخ 19 فوریه 1981 که حاوی نامه کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به جناب عالی است، و پیوست آن، شامل دو یادداشت مورخ 1 دسامبر 1980 و 14 ژانویه 1981 که وزارت امور خارجه ایران به سفارت جمهوری عراق در تهران فرستاده است، مایلم به اطلاع برسانم که متن دو یادداشت مذکور توسط سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد نیز به وزارت امور خارجه جمهوری عراق ارسال شده است. هر دو این یادداشت‌ها در اسرع وقت با دو یادداشت که پیوست می‌باشد، پاسخ داده شد.
همچنین مایلم به اطلاع برسانم که موضوع دو یادداشت ایران جدید نیست و دولت ایران همچنان به فریب کاری‌هایش ادامه می‌دهد. در یادداشت نخست، اشاره شده که شایسته بود به ماده 4 قرار داد منسوخ شده مرزهای دو کشور در سال 1975 رجوع شود، اما با حذف مهم‌ترین تعهداتی که برای طرفین مفروض شده، همراه است که در ذیل به آن اشاره می‌شود:
"بر این اساس، نقض هر یک از اجزای این کلیات حل و فصل، به وضوح با روح توافق الجزایر ناسازگار می‌باشد."
در یادداشت دوم هیچ اشاره‌ای به آنچه در ماده مذکور آمده، نشده است.
به علاوه، یک بار دیگر دولت ایران تلاش کرده است که شرایط قانونی دیگر را با ارجاع به مواد 5 و 6 قرار داد مذکور کم رنگ سازد. قبلا عراق این موضوع را هم در نشست پیشین مجمع عمومی و هم در شورای امنیت مطرح کرده بود. تکرار می‌کنم مواد 4 و 6 متقابلا مفهوم وسیعی دارند و کاربرد ماده 6 در ماهیت قرار داد با عدم نقض
[ صفحه 85]
یکایک عناصر که از قبل غیر قابل تفکیک فرض شده، همراه است.
به بیان دیگر، ماده 6 تنها وقتی قابل استفاده است که قرار داد هنوز وجود خارجی داشته باشد و یا وقتی که طرفین در تفسیر یا کاربرد جزئیات فنی آن توافق نداشته باشند. وقتی که ماده 4 نقض شد بدین مفهوم است که کل قرار داد فسخ می‌گردد، به صورتی که در ماده مذکور جوانب سیاسی - حقوقی آن مد نظر بوده و به توافق طرفین مربوط می‌شود. هر استدلال مغایری، مفاد این دو بند را در عمل، متناقض و غیر ممکن می‌سازد. نقض مکرر عناصر موافقت نامه و قرارداد الجزایر توسط ایران که در پاراگراف 4 و بند 4 آن ذکر شده، در حقیقت هیچ قراردادی را جهت اجرا برای عراق باقی نمی‌گذارد.
در این زمینه، لازم است یک بار دیگر یادآور شوم که اگر دولت ایران واقعا به حل و فصل صلح جویانه مناقشات بر اساس این قرارداد منسوخ شده اعتقاد دارد پس چرا به چنین ابزاری جهت حل و فصل مسائل خود با عراق متوسل نمی‌شود و به جای آن، علی رغم تذکرات مکرر عراق در مورد قرارداد 1975، مکررا به حاکمیت و تمامیت ارضی عراق تجاوز می‌کند؟
اتهام تجاوز در یادداشت‌های ایران و اشاره به اینکه عراق مرتکب تجاوز و اقدامات ضد انسانی علیه ایران شده، ادعایی بیش نیست و وزیر خارجه جمهوری عراق به تفصیل در مجمع عمومی و شورای امنیت در 15،3 و 17 اکتبر به آن پاسخ داده است. پاسخ کامل‌تری درباره این موضوع درخواست نشده، زیرا حقایق خود سخن می‌گویند. همین طور در مورد این ادعا که عراق امنیت داخلی ایران را نقض کرده و به روابط حسن هم جواری میان دو کشور لطمه زده است، لازم است دو نکته را یادآور شوم: اولا آنچه دولت ایران نقض امنیت داخلی خوانده، در واقع تلاشی است برای مقصر دانستن عراق در درگیری‌های اقلیت‌های قومی ایران برای دست‌یابی به حقوق ملی خویش، که به نقش میهن پرستی آنها علیه شاه بازمی‌گردد. ثانیا اگر روابط حسن هم جواری اینگونه برای دولت ایران محترم است پس در حقیقت نباید تعجب کنیم که چرا گلوله باران و بمباران مداوم شهرها و روستاهای عراق مطابق با آن اصل بوده است.
در پایان مایلم تأکید کنم که اگر چه استدلال‌های غیر منطقی و اتهامات کذب مندرج در یادداشت‌های ایران قبلا در موارد متعدد رده شده است، اما هنوز به نظر می‌رسد که دولت ایران اعتقاد دارد شاید تکرار همان استدلال‌ها و اتهاماتی که در واقع سرابی بیش نیست، به حقیقت نزدیک‌تر است. دولت ایران تاکنون باید درک کرده باشد که مواضعش نه از نظر قانونی قابل قبول است و نه برای تعمیم صلح در منطقه سودمند است.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی
[ صفحه 86]
پیوست 1
یادداشت مورخ 6 دسامبر 1980 وزارت خارجه عراق به سفارت جمهوری اسلامی ایران
وزارت امور خارجه جمهوری عراق ضمن تشکر از سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد و با اشاره به یادداشت این سفارت به شماره 1158 مورخ 3 دسامبر 1980، احتراما مجددا تأکید می‌کند در مورد آنچه در یادداشت خود بیان کرده و به سفارت به شماره 7 / 1 / 4 / 15639 مورخ 16 نوامبر 1980 ارسال شده، مطالب ذیل را اظهار می‌نماید:
آنچه در یادداشت سفارت مذکور بیان شده، جدید نیست و از نظر حقوقی پس از اینکه دولت جمهوری اسلامی ایران توافق الجزایر و قرار داد 1975 را فسخ کرد هیچ ارزشی در گفتار و عمل ندارد. دولت جمهوری عراق موضع خود را در موارد مختلف در یادداشت‌های دیپلماتیک و سازمان‌های بین المللی بیان کرده و مجددا تأکید می‌کند که مسئولیت بین المللی کامل پیامدهای تجاوزات دولت جمهوری اسلامی ایران علیه عراق متوجه آن دولت می‌باشد.
پیوست 2
یادداشت مورخ 31 ژانویه 1981 وزارت امور خارجه عراق به سفارت جمهوری اسلامی ایران
وزارت امور خارجه جمهوری عراق ضمن تشکر از سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد در مورد یادداشت 1206 سفارت در مورخ 23 ژانویه 1981، احتراما به اطلاع می‌رساند که این وزارت مطالب یادداشت مذکور را رد می‌نماید و چیزی دراین باره به یادداشت‌های قبلی خود نمی‌افزاید.
سند شماره 038
- شماره سند شورای امنیت: 14637 / S
- 21 آگوست 1981 (30 مرداد 1360)
نامه مورخ 19 آگوست 1981 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل به رئیس شورای امنیت احتراما متن نامه آقای دکتر سعدون حمادی وزیر خارجه عراق به پیوست ارسال می‌گردد.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی جمهوری عراق
[ صفحه 87]
پیوست
نامه وزیر امور خارجه عراق به دبیر کل
احتراما به اطلاع می‌رساند که نیروهای دریایی ایران اخیرا در یک کشتی دانمارکی را که در حال عبور از تنگه هرمز بود، توقیف و وادار کردند که در یک بندر ایرانی پهلو بگیرد. صاحبان محموله کشتی از کشورهای کویت و امارات عربی متحده می‌باشند.
عمل توقیف که ایران مرتکب شده نقض آشکار مقررات حقوق بین المللی در آزادی دریانوردی از طریق تنگه‌های مورد استفاده در دریانوردی بین المللی است، از همین رو خطر جدی برای صلح و امنیت بین المللی به طور کلی و منافع حیاتی کشورهای عربی خلیج[فارس]به طور اخص محسوب می‌شود.
برای احترام به مقررات دریانوردی و عاری بودن از هر گونه مزاحمتی، از جامعه بین المللی درخواست می‌شود در مورد این اقدام رژیم ایران به سبب بی‌توجهی به مقررات حقوق بین المللی که بر همگان آشکار است، موضع گیری نماید. به علاوه اگر خواستار صلح و امنیت در منطقه هستیم، از این دزدی دریایی نباید بی‌تفاوت گذشت، چون اگر تکرار شود اقدامات متقابل، قابل توجیه بوده و آن تنها راهی است که برای دفاع از منافع حیاتی باقی می‌ماند.
سعدون حمادی - وزیر امور خارجه جمهوری عراق
سند شماره 039
- شماره سند مجمع عمومی: 446 / 36 / A
- 24 اگوست 1981 (2 شهریور 1360)
تکرار سند 14637 / S (21 آگوست 1981)
[ صفحه 88]
سند شماره 040
- شماره سند مجمع عمومی: 481 / 36 / A
- شماره سند شورای امنیت: 14678 / S
- 4 سپتامبر 1981(13 شهریور 1360)
نامه مورخ 15 آگوست 1981 وزیر امور خارجه عراق به دبیر کل
احتراما، اظهارات آقای مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق ایران که در صفحه 8 روزنامه فرانسوی لوماتن مورخ 3 آگوست 1981 منتشر شد، در ذیل به آن اشاره می‌شود:
"به عنوان یک گروه اعلام می‌داریم که رهبران مذهبی مسئول جنگ علیه عراق می‌باشند. ما نوارهای کاست مستندی را از اقدامات تحریک آمیزی که آنها علیه عراقی‌ها دستور داده‌اند، در اختیار داریم."
این اظهارات قوی‌ترین دلیلی است که یک بار دیگر مؤید این حقیقت است که ایران مسئول شروع جنگ علیه عراق می‌باشد و بارها آن را اعلام کرده‌ایم.
سعدون حمادی وزیر امور خارجه جمهوری عراق
سند شماره 041
- شماره سند مجمع عمومی: 518 / 36 / A
- 18 سپتامبر 1981 (27 شهریور 1360)
نامه مورخ 16 سپتامبر 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل به دبیر کل
احتراما متن یادداشت وزارت امور خارجه عراق درباره همکاری تسلیحاتی رژیم ایران و رژیم صهیونیستی به پیوست ارسال می‌گردد.
سیب ا. بافی - کاردار
پیوست
همکاری تسلیحاتی میان رژیم حاکم ایران و رژیم صهیونیستی
در شنبه مورخ 18 ژوئن یک هواپیمای باربری تجاری آرژانتینی در خاک شوروی در
[ صفحه 89]
نزدیکی ایروان ارمنستان سقوط کرد. یک سوم از دوازده پروازی که از تل آویو به تهران برنامه ریزی شده محموله‌های سلاح، مهمات، لوازم یدکی و سایر اقلام ساخت امریکا را از رژیم صهیونیستی به ایران حمل می‌کنند.
در پنجشنبه 20 آگوست 1981، شبکه تلویزیونی ای.بی.سی امریکا برنامه‌ای با عنوان "خط شبانه" پخش کرد که مهمان آن ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری پیشین ایران بود. بنی صدر تأکید کرد که اسرائیلی‌ها تسلیحات و تجهیزات نظامی را مدت مدیدی است که به ایران ارسال می‌کنند. وی افزود که شخصا با معامله با اسرائیل مخالف بوده است و در جلسات کابینه عقیده داشت که ایرانی‌ها باید با عراق صلح کنند و وارد چنین تجارتی نشوند. رئیس جمهوری پیشین افزود که تلاش‌هایش در این زمینه نیز بی‌نتیجه بود به سبب ترس رهبران مذهبی حاکم از ارتش که ممکن بود علیه آنها اقدام نموده و آنان رابه دلیل صلحی که با عراق صورت می‌گرفت، سرنگون سازند. ابوالحسن بنی صدر افزود: «آنچه عجیب بود خرید تسلیحات از اسرائیل است که نشان داد ملاها شیفته قدرت‌اند و وقتی من رئیس جمهور بودم، موضوع یکی از خریدهای غیر مستقیم بود و من با آن مخالفت کردم.» وی افزود: «اگر ما مجبوریم از اسرائیلی‌ها سلاح خریداری کنیم چرا با عراقی‌ها صلح نکنیم، این به مراتب ترجیح داده می‌شود.»
در جمعه 28 آگوست 1981، سخن گوی رسمی دولت قبرس در نیکوزیا گفت که هواپیمای آرژانتینی از نوع CL 44 در پرواز YR224 بود که در 17 جولای 1981 در فرودگاه بین المللی لارناکا سوخت گیری کرده است. در پاسخ به موضوع درخواست شد، مسئله هواپیمای آرژانتینی را روشن سازد، سخن گوی رسمی قبرس مطالب ذیل را اظهار کرد:
1- در 11 جولای، هواپیمای مذکور در لارناکا فرود آمد. این هواپیما از تل‌آویو آمده بود و همان روز فرودگاه را به مقصد تهران ترک کرد که حامل 50 جعبه به وزن 6750 کیلوگرم بود این هواپیما را کاپیتان مک فریتی فرماندهی می‌کرد.
2- در 12 جولای 1981، همان هواپیما در فرودگاه لارناکا فرود آمد که از تهران آمده بود و همان روز به سمت تل‌آویو برخاست. فرماندهی آن را کاپیتان کاردرو به عهده داشت.
3- در 13 جولای 1981، هواپیما که از تل آویو آمده بود یک بار دیگر در لارناکا فرود آمد و اوایل صبح روز بعد به سوی تهران برخاست.
4- ظهر 14 جولای 1981، هواپیما به لارناکا بازگشت و به سوی تل‌آویو برخاست. هواپیما را کاپیتان کاردرو فرماندهی می‌کرد.
همکاری تسلیحاتی میان ایران و رژیم صهیونیستی آنچنان مخفیانه نبود که نیاز به
[ صفحه 90]
افشاگری یا تأیید رئیس جمهوری پیشین ابوالحسن بنی صدر باشد. اما آنچه در اظهارات بنی صدر دارای اهمیت است تأیید اطلاعات فوق از سوی یک مقام ایرانی است، با توجه به اینکه وی چندین قبل در ایران در موضع قدرت بوده است، موضوع نمی‌تواند نادرست و غیر صحیح باشد. بنابراین مدرکی غیر قابل انکار و دلیلی بدون شبهه است، مگر اینکه فردی مدعی شود درباره موضوعات ایران از خود ایرانی‌ها و یا رئیس جمهور پیشین ایران و فرمانده نیروهای مسلح آن اطلاعات بیشتری دارد.
حادثه معروف هواپیمای آرژانتینی سخن گوی رسمی قبرسی درمورد سه پرواز میان تل آویو و تهران و سپس تأیید رئیس جمهوری پیشین ایران بنی صدر که وجود معامله تسلیحاتی میان ایران و رژیم صهیونیستی را تأیید کرده، نخستین یا آخرین برگه سندی نبوده است که حجم همکاری تسلیحاتی میان طرفین را برملا می‌سازد. از ماه نخست که ایران جنگ علیه عراق را شروع کرد، اطلاعاتی در مورد تماس‌های مخفیانه مستقیم و یا غیر مستقیم میان مقامات ایران و اسرائیل درباره‌ی معاملات تسلیحاتی منتشر می‌شد که در واقع تل آویو نیازهای مختلف تسلیحاتی، تجهیزات و لوازم یدکی تهران را برآورده می‌کند.
اخباری که به مطبوعات و نشریات در نقاط مختلف جهان درز پیدا کرده است، هیچ جای شکی در مورد همکاری تسلیحاتی میان ایران و رژیم صهیونیستی باقی نمی‌گذارد. در 21 اکتبر 1980، نشریه آسیا - افریقا چاپ پاریس به نقل از خبر نگارش در گزارشی از تهران تأیید کرد که کارشناسان نظامی و غیر نظامی اسرائیلی سه روز پس از شروع جنگ برای کمک کردن به ستاد فرماندهی ایران - که برخی از رهبرانش روابط صلح جویانه را با سرویس اطلاعاتی اسرائیلی موساد پذیرفته‌اند - وارد ایران شدند.
در 2 نوامبر 1980، هفته نامه آبزرور چاپ لندن نوشت که اسرائیل چند کشتی تجهیزات نظامی به ایران ارسال کرده است و محموله‌های لوازم یدکی به کشتی‌هایی که با پرچم‌های سایر کشورها که در مسیرشان به سه بندر ایرانی (بندر عباس، چابهار و بوشهر) در حرکت بودند، تحویل داده شد.
در 3 نوامبر 1980، دی ولت (Die Welt) چاپ آلمان غربی نوشت که اسرائیل قطعات یدکی تسلیحات امریکایی به ویژه قطعات جنگنده‌های اف - 4 را به ایران تحویل داده است. این تجهیزات نظامی از راه دریا با کشتی‌هایی که پرچم‌های سایر کشورها را برافراشته بودند، ارسال شده است و قبل از رسیدن به ایران در مسیرهای معمول‌شان از اسرائیل بارگیری می‌کردند.
[ صفحه 91]
نشریات "الوطن العربی" چاپ پاریس مورخ 5 نوامبر 1980، "وی.سی.دی" مورخ 11 نوامبر 1980، و ژون آفریک مورخ 14 نوامبر 1980 چاپ پاریس، به همکاری نظامی میان ایران و اسرائیل اشاره کرده‌اند. الوطن العربی نوشت که یک کشتی اسرائیلی حامل تسلیحات و قطعات یدک در بندر بلژیکی انتورپ (Antwerp) قبل از اینکه محموله‌اش را در دیگر بندرهای اروپایی تخلیه کند، محموله‌ای را به کشتی ایرانی تحویل داد. "وی. سی دی" تأکید کرد که اسرائیل تسلیحات و قطعات یدکی چند ماهه ایران را مخفیانه تأمین کرده است، تماس‌های هیئت‌های اسرائیلی و مقامات ایرانی ادامه دارد. ژون آفریک خاطر نشان ساخت که مذاکرات تجاری میان اسرائیلی‌ها و ایرانی‌ها برای تأمین تسلیحات، تجهیزات نظامی و قطعات یدکی در هلند صورت گرفته بود.
در 31 مارس 1981، روزنامه کویتی "السیاسه" نوشت که بر اساس گزارش‌های منابع آگاه در پاریس، اسرائیل شش موتور هواپیمای اف - 15 را که قبلا برای تعمیر به تل آویو فرستاده شده بود، به ایران بازگردانده است.
در 15 جولای 1981، شبکه تلویزیونی "ای.بی.سی" امریکا گزارش داد که اسرائیل مدت مدیدی است که تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده ایران در جنگش علیه عراق را تأمین کرده است و در این معامله‌ای نیز در هفته نخست جولای از طریق دلالان اروپایی به ارزش 10 میلیون دلار انجام داده است. بیشتر اقلام این معامله شامل توپ 106 میلی متری و مهمات آن بوده است. یک پل هوایی میان اسرائیل و ایران از نوع بریتسول بریتانیایی ایجاد شده است.
در 21 جولای 1981، روزنامه اسرائیلی "مآریو" نوشت که تهران به برخی از معامله گران سلاح و دلالان اروپایی برای به دست آوردن تسلیحات، تجهیزات نظامی و قطعات از اسرائیل، متوسل شده است. همچنین گفته شده که ایران خرید این سلاح‌ها را قبل از آزادی گروگان‌های امریکایی درخواست کرده بود.
در 24 جولای 1981، دو تن از معامله گران آرژانتینی به نام‌های کرونیکا (Cronica) و لپرنسا (La Prensa) تأیید کردند که هواپیمای ساقط شده آرژانتینی بر فراز خاک شوروی حامل سلاح و تجهیزات نظامی از اسرائیل به ایران بود.
در لندن، ساندی تایمز در 26 جولای 1981 جزئیات حادثه هواپیمای آرژانتینی را فاش ساخت و تأیید کرد که فرد تعیین شده برای تحویل سلاح از تل آویو به تهران یک دلال تسلیحات بریتانیایی به نام استارت آلن مکناریتی بود. این روزنامه همچنین نوشت که سه محموله کشتی به ایران در تاریخ‌های 14،12 و 17 جولای 1981 قبل از اینکه
[ صفحه 92]
هواپیما در 18 جولای ساقط شود، تحویل شده است.
این روزنامه گزارش داد که مقامات اسرائیلی اصرار دارند که کلیه سلاح‌ها، تجهیزات و قطعات یدکی باید دارای سند رسمی ویژه‌ای بوده و نشان دهنده جزئیات کالا باشد، اما مقصد نهایی آن مشخص نباشد.
در ضمن، ایرانی‌ها در مورد استفاده از پایگاه لارناکای قبرس به عنوان ایستگاه اولیه اصرار دارند. آنها گفتند که این روش قبلا استفاده شده و مطمئن است.
روزنامه جیلی (Jliy) نوشت که عوامل سازمان آزادی بخش فلسطین در لارناکا متوجه هواپیما شده و به شوروی‌ها اطلاع دادند. شوروی‌ها در مرز منتظر هواپیما شدند.
در 27 جولای 1981، روزنامه فرانسوی فیگارو، گزارشی در مورد حادثه هواپیمای آرژانتینی و همکاری نظامی میان ایران و رژیم صهیونیستی منتشر ساخت و نوشت: نماینده[امام]خمینی چندی پیش خیلی محرمانه با نمایندگی یک شرکت اسرائیلی در لندن که مخفیانه از طرف دولت اسرائیل فعالیت می‌کند، تماس گرفت. در 27 جولای 1981، مجله اشپیگل چاپ آلمان غربی نیز نوشت: دولت جمهوری اسلامی ایران در اسرائیل منابع جدید سلاح را یافته است. چندین مرتبه خریداران تسلیحات تلاش کرده‌اند منابع را جهت تحویل سلاح به آیت الله خمینی بیابند. اکنون[امام]خمینی دریافته است که نه به سبب تلاش‌هایش بلکه با رضایت اسرائیل، سلاح و قطعات یدکی را از طریق واسطه گران در اروپا تحویل می‌گیرد.
در 29 جولای 1981، تریبیون لاسان (Tribune of Lausanne) با عنوان "تسلیحات اسرائیلی به سوی ایران" نوشت: حامل تسلیحات، یک تاجر سوئیسی از کانتون زوریخ است که اعلام داشته سازمان دهی حمل و نقل مقادیر زیادی از تجهیزات نظامی توسط هواپیما از اسرائیل به ایران را به عهده داشته است. وی هیچ کار. غیر قانونی انجام نداده است. این چیزی است که در برن (Berne) جایی که اطلاعات در مورد این موضوع فاش شده - ذکر شده است و هیچ تأثیری بر سیاست‌های دولت فدرال سوئیس ندارد. به هر حال این واقعیت را کوچک نپندارید زیرا نام سوئیس یک بار دیگر به "فعالیت‌های تجارت تسلیحات خسارت آور که قوانین سوئیس در صدد جلوگیری از آن است" مرتبط می‌شود.
در 20 آگوست 1981 طی سه روز شبکه تلویزیونی ABC امریکا به روابط نزدیک رژیم صهیونیستی و ایران در زمینه تسلیحات پرداخته است. این شبکه نتایج تحقیقاتی را که در برخی از کشورهای جهان در چند ماه قبل انجام داده است، منتشر ساخت. این تحقیقات مؤید آن است که معاملات تسلیحات میان رژیم صهیونیستی و ایران از طریق طرف ثالث
[ صفحه 93]
انجام شده است و سپس گسترش یافته و به معاملات مستقیم تبدیل شده است. شبکه تلویزیونی ABC کلیه اسناد، اسامی افراد و هواپیماهای چارتر برای حمل و نقل کالاها، و نسخه‌های سفارش‌هایی را که اسرائیل دریافت کرده از طریق نماینده‌اش در زوریخ سوئیس جمع آوری کرده است.
شبکه تلویزیونی ABC جزئیات کلیه معاملات نظامی میان رژیم صهیونیستی و ایران را فاش کرد. به هر حال اسناد مؤید همکاری دو طرف است. به علاوه، اعتراف رئیس جمهوری پیشین ایران آقای ابوالحسن بنی صدر که در ابتدای یادداشت ذکر شده نیز مهم است.
اسناد منتشر شده ABC نشان دهنده آن است که در جولای 1980 دو تاجر فرانسوی به دعوت دولت ایران وارد تهران شدند. پس از شروع جنگ با عراق، وزارت جنگ ایران دو مرد فرانسوی را برای دیدار با فرماندهان نیروهای زمینی، هوایی و دریایی دعوت کرد. آنها فهرستی از نیازهای نظامی از جمله درخواست فوری لاستیک چرخ هواپیما را تهیه کرده بودند، این دو مرد فرانسوی بی‌درنگ این درخواست را به سفارت اسرائیل در پاریس اطلاع دادند. اکتبر 1980 یک هواپیما از تل آویو در نیامز (Niems) در جنوب غربی فرانسه فرود آمد که حامل 250 چرخ لاستیکی برای هواپیماهای اف - 4 بود. سایر محموله‌ها شامل یک موتور تانک اسکورپین و نیز 50 موتوری که قبلا فرستاده شده بود، به آن شهر رسید. قطعات یدکی تانک ام - 60 نیز از بندرهای ایتالیا وارد این شهر شد. کلیه این تجهیزات همراه با محموله یک هواپیمای چارتر دیگر از شرکت لواکزامبورگی معروف به "بارگولوکس" راهی تهران شد. هیئت نظامی اسرائیلی در زوریخ مبلغ 300 هزار دلار امریکا برای فروش چرخ‌های لاستیکی هواپیما دریافت کرد. همچنین اسرائیل توپ‌های تامی (Tommy) به ایران تحویل داده است و آن نخستین محموله بود که به پرتقال حمل شد و سپس با کشتی به سوی ایران ارسال شد.
شبکه ABC از خبرنگار خود در تل آویو در این باره سؤال کرد، وی توضیح داد که از گفتن هر چیزی به سبب وجود سانسور جلوگیری شده است. وی افزود که دفتر "بگین" به او چنین گفته است:
«جلوگیری از فاش کردن هر گونه اطلاعاتی درباره فروش تسلیحات در اسرائیل، متداول می‌باشد.»
بنا به گفته خبرنگار، اسرائیل این گزارش‌ها را نه تأیید و نه رد کرده است. به هر حال بنی صدر خبر شبکه ABC در پاریس را - درباره اینکه روابط با اسرائیل قبل از جنگ با عراق
[ صفحه 94]
شروع شده و وی (بنی صدر) شخصا با آن مخالفت ورزیده - تأیید کرده است. وی به[امام]خمینی اطلاع داد که رفع اختلاف با عراق بهتر از ادامه روابط نظامی با اسرائیل می‌باشد.
شبکه ABC از جودی پاول سخن گوی رئیس جمهوری پیشین امریکا (جیمی کارتر) پرسید چه روزهایی این معاملات اتفاق افتاده است. وی بسیار محتاط بود اما گفت، «ما مطلعیم که ایران نیاز زیادی به تسلیحات دارد.» وی افزود: «ما همچنین می‌دانیم که ایران از اسرائیل تسلیحات دریافت کرده است.» و دولت کارتر این موضوع را از اسرائیل پرسیده است. به هر حال، اسرائیل معاملات مطرح شده را تأیید نکرد اما اعلام داشت که آن را مورد توجه قرار داده است.
مقامات مسئول ایران سکوت اختیار کرده‌اند آنها ترجیح داده‌اند که همکاری نظامی‌شان با رژیم اسرائیل مخفی بماند و فکر می‌کنند ممکن خواهد بود؛ علی رغم اینکه انبوهی از اطلاعات، فاش شده و مطبوعات و خبر گزاری‌های کشورهای مختلف جهان از آن آگاه شده‌اند.
در هر حال، پس از حادثه هواپیمای آرژانتینی و فاش شدن قراردادهای تسلیحاتی میان رژیم صهیونیستی و ایران و با توجه به حقایقی مانند آمارها و تاریخ‌های آن و نقش تاجر سوئیسی سلاح - که برای حمل و نقل مقادیر زیادی تسلیحات، تجهیزات قطعات یدکی از تل آویو به ایران - قرارداد داشته است و پس از اینکه بنی صدر آن را تأیید کرد و گفت که دولتش با رژیم صهیونیستی در این زمینه همکاری داشته است و سایر اشتباهات تهران، واکنش مقامات مسئول ایرانی برانگیخته شد.
در 26 جولای 1981، وزارت امور خارجه ایران بیانیه‌ای رسمی با عنوان "توطئه خبر گزاری آسوشیتد پرس علیه انقلاب اسلامی ایران" صادر کرد که در آن قاطعانه اخبار سقوط هواپیمای آرژانتینی را رد کرده و از آن به عنوان دروغ شرم آور نام برده است.
بیانیه وزارت امور خارجه ایران پاراگرافی درباره سقوط هواپیمای مزبور دارد که در آن آمده است: بنا به اظهارات مقامات اتحاد جماهیر شوروی درباره سقوط هواپیمای آرژانتینی در این کشور و «ادعای» اینکه هیچ اثری از این هواپیما نیست، باید گفت خبرگزاری آسوشیتد پرس با مدعی شدن اینکه هواپیمای ساقط شده میان تل آویو و تهران فعال بوده و از اسرائیل به ایران سلاح حمل می‌کرده یک "افسانه" به جهان مخابره کرده است.
ما این سؤال را مطرح می‌کنیم که چگونه ممکن است «ادعای» اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر اینکه هواپیمای آرژانتینی و هیچ اثری از آن بر جای نمانده
[ صفحه 95]
است با اعزام هیئتی برای تحقیق درباره حادثه تناسب داشته باشد و با ادعای آسوشیتد پرس سازگار باشد؟ چگونه جهانیان می‌توانند باور کنند که هواپیما در یک سانحه هوایی، هیچ اثری از خود بر جای نگذاشته باشد؟ در حقیقت اگر چنین حادثه هوایی اتفاق افتاده باشد پس برای هواپیما در شوروی چه رخ داده است؟
بنابراین، قاطعانه اخبار سقوط هواپیمای آرژانتینی را رد می‌کنیم، همان طور که اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرده و خبر گزاری‌ها آن را منتشر کردند. در بیانیه وزارت امور خارجه آمده است: «مردم بزرگ ما از انگیزه‌های ماورای خصم خبرگزاری‌ها علیه انقلاب اسلامی اطلاع دارند و اینها را به خوبی درک می‌کنند، وزارت امور خارجه اعلام می‌دارد که این دروغ شرم آور حقیقت ندارد.»
در روز دوشنبه 27 جولای 1981، بهزاد نبوی وزیر امور اجرایی و سخن گوی دولت تأیید کرد که هواپیما ساقط شده است. اما در یک کنفرانس مطبوعاتی در تهران حمل تسلیحات خریداری شده از رژیم صهیونیستی برای ایران را به وسیله‌ی هواپیمایی که بر فراز اتحاد شوروی ناپدید شد، انکار کرد. نبوی از اشاره به محموله این هواپیما که در راه بازگشت با یک هواپیمای شوروی بر فراز خاک این کشور تصادم کرد، امتناع ورزید.
همین طور رئیس مجلس ایران هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با روزنامه کیهان و خبر گزاری ایران مورخ 28 جولای 1981 تأیید کرد که هواپیمای آرژانتینی برای تهران سلاح حمل کرده است. وی افزود که هواپیما در بازگشت پس از اینکه محموله تسلیحات خود را تخلیه کرده بود دچار حادثه شد.
در 19 آگوست 1981، کاردار سفارت ایران در بیروت (محسن موسوی) اعلام کرد که ایران از بازارهای بین المللی سلاح خریداری کرده و از راه دریا از ایسلند به قبرس و از آنجا با یک هواپیمای آرژانتینی - قبل از اینکه ساقط شود - به ایران حمل می‌کرد.
در 23 آگوست 1981 خبر گزاری رسمی ایران "پارس" مطالب ذیل را نقل کرد: «میر حسین موسوی وزیر امورخارجه گفت که اگر دولت ایران از اسرائیل سلاح خریداری کرده، چنین معامله‌ای را باید بنی صدر رئیس جمهوری مخلوع که در آن زمان قدرت را در دست داشت و فرمانده کل نیروهای مسلح ایران بود، پاسخ بدهد.»
در حالی که تلاش‌های حکام ایران و سخن گویان آنها برای استتار و پنهان داشتن واقعیت هواپیمای آرژانتینی، متناقض می‌باشد، سخن گوی دولت قبرس مورخ 28 آگوست 1981 نکاتی را در نامه‌هایش مطرح ساخته که تلاش‌های رژیم[امام]خمینی را برای پنهان کاری و مخفی نگاه داشتن همکاری تسلیحاتی با رژیم صهیونیستی خنثی ساخته است.
[ صفحه 96]
همکاری تسلیحاتی میان ایران و رژیم صهیونیستی، نه تنها منعکس کننده روابط دو جانبه می‌باشد بلکه حقایق جدیدی را از نقشی که رژیم[امام]خمینی در منطقه بازی می‌کند، برملا ساخته است، نقشی که جودی پاول سخن گوی رئیس جمهوری پیشین امریکا ماهیت آن را تأیید کرده و گفته است که واشنگتن چنین اطلاعاتی را درباره‌ی صادرات سلاح‌های امریکایی و لوازم یدکی به ایران، از طریق اسرائیل به دست آورده است. این موضع ایالات متحده روشن کننده بوده و بی‌تردید به نفع این همکاری است.
در روزهای اولیه مناقشه ایران، عراق اعلام کرد که کاملا خواستار مذاکره برای حل و فصل صلح جویانه، شرافتمندانه و عادلانه مناقشه است به طوری که حقوق قانونی طرفین تأمین شود. همچنین خواستار ایجاد روابط عادی با ایران بر اساس اصول تقبیح تجاوز و سیاست‌های تفوق طلبی، حفظ استقلال، مداخله نکردن در امور داخلی و اجرای اصل مجاز ندانستن تصرف خاک دیگر کشورها، است.
به هر حال، ایران اصرار دارد که پیشنهادهای صلح جویانه عراق را رد کند و از همکاری با مجامع و سازمان‌های بین المللی برای دست یابی به حل و فصل صلح جویانه مناقشه که تأمین کننده حقوق طرفین بر اساس اصول مذکور باشد، امتناع می‌ورزد وبه جای آن ایران سیاست ادامه جنگ را تعقیب کرده و همکاری‌اش را با مجامع امپریالیستی و صهیونیستی که بدان اشاره شد، افزایش داده است.
سند شماره 042
- شماره سند مجمع عمومی: 526 / 36 / A
- 21 سپتامبر 1981(30 شهریور 1360)
نامه مورخ 18 سپتامبر 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به دبیرکل
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما به پیوست متن اطلاعیه وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران درباره نامزدی عراق برای ریاست نشست سی و ششم مجمع عمومی ارسال می‌گردد.
جمال شمیرانی - کاردار موقت
[ صفحه 97]
اطلاعیه مورخ 17 سپتامبر 1981 وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
نامزدی عراق برای ریاست مجمع عمومی سازمان ملل، شکست جدی برای این سازمان و اصولی که به آن متکی است، محسوب می‌شود.
جمهوری اسلامی ایران تلاش‌هایی را برای جلب توجه کشورهای عضو سازمان ملل به عمل آورده تا از خطر افول مقام ریاست مجمع عمومی به سبب دست یابی دولتی که اصول عدم استفاده از زور در روابط بین المللی و نیز احترام به تمامیت ارضی کشورها را نقض کرده، جلوگیری کند که بی‌توجهی کامل آن به کلیه اصول در ارتکاب اعمال تجاوزگرانه آشکار علیه یک عضو دیگر سازمان ملل می‌باشد.
یک سالی است که عراق، جمهوری اسلامی ایران را پس از انقلاب با آغاز جنگ تجاوزگرانه و اشغال بخش‌هایی از استان‌های غربی و جنوبی آن را که نقض آشکار اصول منشور ملل می‌باشد، به خود مشغول کرده است. به خاطر مقاومت دلیرانه مردم ایران در برابر حملات وحشیانه عراق، این رژیم با بی‌توجهی به تمامی استانداردهای بشری در جنگ، با متمرکز کردن تلاش‌های جنگی‌اش به انهدام مناطق مسکونی در شهرهای خوزستان، کرمانشاهان و ایلام و کشتار غیر نظامیان، استفاده وسیع و ناجوانمردانه از توپخانه دوربرد و موشک‌های زمین به زمین علیه مردم بی‌گناه متوسل شده است. چنین وحشی گری‌ای قبلا به مرگ ده‌ها هزار تن از غیر نظامیان و بی‌خانمان شدن بیش از دو میلیون نفر و نیز میلیاردها دلار خسارت، منجر شد. در حقیقت تعداد ایرانیان مسلمان بی‌گناه که با بی‌رحمی‌های عراق در سال گذشته کشته شدند، بیش از کل کشته شدگان غیر نظامی فلسطینی در تجاوزات صهیونیست‌ها از سال 1948 است. تعداد پناهندگان ایرانی از مناطق جنگی بر اثر حملات عمدی توپخانه متجاوزان عراقی علیه اهداف غیر نظامی، کمتر از تعداد پناهندگان فلسطینی که بر اثر تجاوزات صهیونیست‌ها خانه و کاشانه خود را رها ساختند، نیست. عراق همان توجیهی را که صهیونیست‌ها در تجاوزاتشان علیه مصر، اردن و سوریه در سال 1967 کردند در تجاوزات خود علیه ایران تکرار می‌کند. توجیهی که صریحا از دیدگاه عراق در زمان تجاوز صهیونیست‌ها پذیرفته نبود.
تردیدی نیست که دست یابی به مقام ریاست مجمع عمومی متضمن نقض اصولی است که این سازمان جهانی بدان متکی است. توجه نکردن به آن، چیزی جز این حقیقت نیست که اصول منشور - که برای اقتدار این سازمان باید اجرا شود - نادیده گرفته شده است. در هر حال، چنین وضعی مطمئنا عزم ملت ایران را راسخ‌تر خواهد کرد تا دفع آخرین آثار تجاوز عراق از سرزمین خود به نبرد خویش ادامه دهند.
[ صفحه 98]
جمهوری اسلامی ایران احساس وظیفه می‌کند که توجه دولت‌های عضو سازمان ملل را به مفاسد اخلاقی و سیاسی و دست یابی دولت متجاوزی مانند عراق، به ریاست مجمع عمومی آینده این سازمان جلب نماید. از همین رو مایل است انصراف خود را از مشارکت در اقدامات آینده این سازمان اعلام نماید.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
سند شماره 043
شماره سند شورای امنیت: 14716 / S
5 اکتبر 1981(30 مهر 1360)
نامه مورخ 5 اکتبر 1981 معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه کویت به رئیس شورای امنیت
احتراما به اطلاع می‌رساند که از زمان بروز مخاصمات میان عراق و ایران، نیروهای هوایی ایران چندین بار به مرزها و مواضع کویت حمله کرده است. دولت کویت امیدوار است که این اقدامات از روی سهل انگاری و اشتباهات ناشی از درگیری رخ داده باشد. به هر حال، وقوع مجدد چنین حوادثی نشان دهنده آن است که مقامات ایرانی عمدا چنین حملات نظامی را علیه مواضع کویت انجام می‌دهند. آنچه موجب نگرانی فزاینده شده این است که چنین حملات نظامی در خارج از منطقه مرزهای شمالی کویت صورت گرفته و تأسیسات غیر نظامی در عمق خاک کویت مرزهای شمالی کویت صورت گرفته و تأسیسات غیر نظامی در عمق خاک کویت را هدف قرار داده است. نمونه آشکار جدیدترین حملات هوایی ایران، بمباران مجتمع نفت خام «ام الیش» در تاریخ 1 اکتبر 1981 است.
پس از هر حادثه‌ای، دولت کویت به مقامات ایرانی اعتراض کرده و مسئولیت کامل چنین اقداماتی را گوشزد کرده است. دولت کویت خاطر نشان می‌کند که تکرار چنین عملیات‌هایی تنها به گسترش جنگ در منطقه منجر خواهد شد، مسئله‌ای که به نفع صلح و امنیت جهانی نیست.
تمامی دولت‌های منطقه از زمانی که فهمیدند این اقدامات نه تنها تهدیدی برای کویت بلکه برای همه‌ی کشورهای منطقه است آن را محکوم کردند. دولت کویت در مجامع بین المللی تلاش کرد که جنگ میان عراق و ایران را متوقف کند و این بر کسی پوشیده نیست.
[ صفحه 99]
دولت کویت دریافته است که ادامه این جنگ به نفع هیچ طرفی نیست بلکه دیگر کشورها را نیز در خطر درگیری قرار می‌دهد.
توجه جناب عالی را بدین نکته جلب می‌کند که دولت کویت مایل است اقداماتی را برای جلوگیری از وقع مجدد چنین حوادثی که مقامات ایرانی مرتکب می‌شوند، به عمل آورد. همچنین تأکید می‌کند که مسئولیت کامل هرگونه پیامدی در ادامه یافتن چنین حوادثی متوجه ایران می‌باشد.
صباح الاحمد الجابر الصباح - معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه کویت
سند شماره 044
- شماره سند شورای امنیت: 14725 / S
- 14 اکتبر 1981 (22 مهر 1360)
یادداشت مورخ 13 اکتبر 1981 هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به رئیس شورای امنیت
هیئت نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل ضمن تشکر از رئیس شورای امنیت، احتراما متن پیام آقای میر حسین موسوی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به آقای دان جیم دوپین (Don Jaime Pinies) به پیوست ارسال می‌گردد.
پیوست
یادداشت مورخ 12 اکتبر 1981 وزیر امور خارجه ایران به رئیس شورای امنیت
بسم الله الرحمن الرحیم
عطف به نامه نخست وزیر و وزیر امور خارجه کویت درباره‌ی اتهامات تحریک آمیز مبنی بر ادعای بمباران تأسیسات نفتی کویت به وسیله جنگنده‌های ایران که طی سند 14716 / S مورخ 5 اکتبر 1981 منتشر شد، لازم است مجددا تأکید کنم که جمهوری اسلامی ایران در حالی که قاطعانه این اتهامات را رد می‌کند، اعتقاد راسخ دارد که این اتهامات به منظور سرپوش گذاشتن بر شکست‌های اخیر ارتش متجاوز عراق در جبهه‌های جنوب ایران صورت گرفته تا به عراق کمک نماید از شکست نهایی در جنگ تجاوزگرانه‌اش که بیش از یک سال طول کشیده است، رهایی یابد. همچنین این اتهامات
[ صفحه 100]
برای بسیج رژیم‌های مرتجع منطقه علیه انقلاب اسلامی ایران در منازعه‌ای نژادی صورت گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران قویا این گونه تحرکات را محکوم می‌کند و آن را به شدت برای صلح در منطقه و جهان خطرناک می‌داند.
میر حسین موسوی - وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
سند شماره 045
- شماره سند مجمع عمومی: 842 / 36 / A
- شماره سند شورای امنیت: 14802 / S
18 دسامبر 1981 (27 آذر 1360)
یادداشت مورخ 16 دسامبر 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به دبیر کل
کاردار موقت جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل ضمن تشکر از دبیر کل سازمان ملل، توجه وی را به اطلاعیه وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که به پیوست می‌باشد، جلب می‌نماید.
پیوست
بر اساس گزارش‌های شاهدان و نیز نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران، رژیم عراق یک بار دیگر بی‌توجهی خود را به کلیه کنوانسیون‌های بین المللی درباره‌ی مقررات بشر دوستانه در جنگ نشان داد و بیشترین وحشی گری و بی‌رحمی را علیه شهروندان غیر نظامی ایران و نیز اسیران جنگ مرتکب شد. برخی از این اقدامات جنایتکارانه عراق به شرح ذیل است:
1- در 9 دسامبر، یک روز قبل از روز بین المللی حقوق بشر، عراق مراکز غیر نظامی شهر ایلام را هدف حملات هوایی و موشکی قرار داد که به شهادت 21 غیر نظامی بی‌گناه از جمله یک کودک سه ساله و مجروح شدن 50 غیرنظامی از جمله چند کودک منجر شد.
در 10 دسامبر، روز بین المللی حقوق بشر، عراق مراکز غیر نظامی شهر دزفول را
[ صفحه 101]
هدف حملات هوایی و موشکی قرار داد که به شهادت 20 غیر نظامی و مجروح شدن 110 غیر نظامی دیگر و انهدام 100 خانه منجر شد.
در 11 دسامبر، یک روز بعد از روز بین المللی حقوق بشر، عراق شهر اهواز را هدف حملات هوایی و موشکی قرار داد که به شهادت 9 زن، کودک و مرد و مجروح شدن 65 غیر نظامی دیگر منجر شد. اقدامات مذکور یادآور جنایات رژیم عراق در روز بین المللی حقوق بشر است.
2- پرسنل ارتش عراق دائما مردم ایران را در مناطقی که هنوز در اشغال خود دارند، اذیت و آزار می‌کنند.
3- طبق گزارش‌های رسیده، پرسنل ارتش عراق مردم غیر نظامی بی‌گناه و نیز اسیران جنگی ایران را شکنجه و حتی اعدام می‌کنند.
در 15 ماه گذشته از جنگ ناعادلانه تحمیلی عراق به ایران، جامعه بین المللی تنها نظاره کننده بوده و فقط به خاتمه بخشیدن مخاصمات بسنده کرده است و متجاوزان عراقی به قربانی کردن مردم ایران ادامه داده و اقدامات تجاوزگرانه خود را طولانی ساخته‌اند. سکوت جامعه بین المللی درباره جنایاتی که عراق علیه ایرانی‌ها مرتکب شده در تاریخ ثبت خواهد شد و مسئولیت اخلاقی در این سکوت، متوجه اعضای جامعه بین المللی خواهد بود. اما در این مورد از سازمان ملل می‌خواهیم ضمن اطلاع از جنایاتی که عراق مرتکب می‌شود، نماینده ویژه‌ای را برای بازدید از مناطق جنگی و تهیه گزارش برای این سازمان، اعزام کند.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
سند شماره 046
- شماره سند مجمع عمومی: 748 / 36 / A
- شماره سند شورای امنیت: 14806 / S
18 دسامبر 1981 (27 آذر 1360)
نامه مورخ 17 دسامبر 1981 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل به دبیر کل
احتراما متن پیام جناب آقای دکتر سعدون حمادی وزیر امور خارجه عراق درباره اقدامات جنایت کارانه رژیم ایران در قتل عام اسیران عراقی جنگ، به پیوست ارسال می‌گردد.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی جمهوری عراق در سازمان ملل
[ صفحه 102]
پیوست
پیام وزیر امور خارجه عراق به دبیر کل
احتراما به اطلاع جناب عالی می‌رساند که به گفته‌ی فرماندهان عراقی مستقر در منطقه، اسیران ایرانی جنگ که در نبرد اخیر در خفجیه به اسارت درآمده‌اند، گفته‌اند که شاهد قتل عام اسیران عراقی دست گیر شده در نبرد مذکور به دست فرماندهان ایرانی بوده‌اند. تعدادی از پرسنل نظامی عراق که از اسارت گریخته‌اند، این اخبار را تأیید کرده‌اند.
این اقدام ددمنشانه نقض آشکار مقررات حقوق بین المللی به ویژه کنوانسیون سوم ژنو 1949 درباره رفتار با اسیران جنگ می‌باشد. این مقررات بیانگر هشیاری کامل انسان است و در برابر اقدامات قابل نکوهشی است که رژیم ایران مرتکب می‌شود که از جمله آن جنایات علیه ارزش‌های انسانی و تمدن جامعه بین المللی است.
با توجه به نقض تعهدات بین المللی مندرج در منشور توسط ایران از شروع جنگ تجاوزگرانه خود علیه عراق و نیز نقض آشکار مقررات مربوط به رفتار اسیران جنگی، دولت جمهوری عراق در حالی که حق مقابله به مثل و حفظ منافع حیاتی خویش را محفوظ می‌دارد، این جنایات ددمنشانه رژیم ایران را نه تنها سزاوار شدیدترین محکومیت می‌داند، بلکه اعتقاد دارد اقدامات بازدارنده دسته جمعی برای حفظ ارزش‌های انسانی که دائما به دست رژیم ایران خدشه دار می‌شود نیز باید صورت پذیرد.
دکتر سعدون حمادی - وزیر امور خارجه جمهوری عراق
[ صفحه 104]
ترجمه اسناد سال 1982 (61 - 1360)
سند شماره 047
- شماره سند شورای امنیت: 14841 / S
- شماره سند مجمع عمومی: 70 / 37 / A
20 ژانویه 1982 (30 دی 1360)
یادداشت 18 ژانویه 1982 نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما توجه جناب عالی را به اطلاعیه وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که به پیوست ارسال می‌شود، جلب می‌نمایم.
پیوست
اطلاعیه 11 ژانویه 1982 وزارت امور خارجه
نخستین بار نیست که رژیم عراق تلاش‌هایی را جهت پنهان ساختن اقدامات جنایتکارانه‌اش انجام داده و به اشاعه گزارش‌های کذب انحرافی و گمراه کننده متوسل می‌شود. نامه وزیر خارجه عراق که طی سند S / 14806 - A / 36 / 847 مورخ 18 دسامبر 1981 منتشر شد، نمونه دیگر از این قبیل تلاش‌هاست.
پیرو یادداشت قبلی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که طی سند A / 36 / 842 - S / 14802 مورخ 18 دسامبر 1981 منتشر شد و برخی از اقدامات جنایتکارانه رژیم بعثی عراق علیه کشور و مردم ما جهت توجه جامعه بین المللی ارائه گردید، مایلم بر این حقیقت تأکید نمایم که ادعاهای عراق در مورد اعدام اسیران عراقی جنگ به دست ایران صرفا به منظور فریب افکار بین المللی و نیز مردم عراق صورت می‌گیرد و تلاش بیهوده عراق جهت منحرف ساختن توجهات از اقدامات جنایتکارانه‌ای
[ صفحه 105]
است که روزانه علیه غیر نظامیان بی‌گناه ایران مرتکب می‌شود. در ضمن برای مردم خود به این ادعا متمسک می‌شود که تلفات زیادی که اخیرا در جبهه‌های نبرد متحمل شده، اعلام نماید که مرگ افراد در نتیجه اعدام‌ها بوده است. رژیم عراق همچنین امیدوار است که با اشاعه چنین شایعاتی از ملحق شدن دائمی سربازان خود در جبهه به برادران ایمانی خود در ایران جلوگیری کند.
بر خلاف ادعاهای عراق، اسیران عراقی جنگ با برخورد مناسبی در ایران مواجه هستند و توسط مقامات صلیب سرخ بین المللی نیز تأیید شده است. با وجود این یک بار دیگر جهت ثابت کردن بی‌اساس تبلیغات عراق، از کمیته بین المللی صلیب سرخ دعوت می‌شود از وضعیتی که اسیران عراقی جنگ در ایران برخوردارند، تحقیق به عمل آورد. نخست وزیر ایران همچنین از والدین اسیران عراقی جنگ جهت دیدار با فرزندانشان در ایران در آستانه سومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی دعوت به عمل آورده است.
سند شماره 048
- شماره سند شورای امنیت: 14873 / S
- شماره سند مجمع عمومی: 89 / 37 / A
- 18 فوریه 1982 (29 بهمن 1360)
نامه 16 فوریه 1982 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما به پیوست پاسخ رسمی دولت جمهوری عراق به ادعاهای مندرج در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی ایران که طی سند مجمع عمومی و شورای امنیت A / 36 / 842 - S / 14802 مورخ 18 دسامبر 1981 منتشر شد، ارسال می‌گردد.
زهیر ابراهیم محمد - کاردار موقت
پیوست
مقامات رژیم نژاد پرست ایران از زمان استقرار دولت خود که در حدود سه سال می‌گذرد بر حسب عادت به روش‌های سفسطه و فریب آمیز جهت منحرف ساختن حقایق و پوشش نهادن بر جنایاتشان و انحراف توجهات از اعمال ضد انسانی خود که به خلق‌های ایران تحمیل کرده، انواع مختلف شکنجه، کشتار، تسویه‌های فیزیکی و اعدام‌های دسته جمعی را علیه مخالفین و ملیت‌های غیر فارس خود در ایران مرتکب
[ صفحه 106]
می‌شود. این اعمال را حتی به زنان و کودکان نیز گسترش داده است. پر واضح است که برای افکار عمومی جهان این گونه تلاش‌های فریب آمیز محکوم به شکست است. جامعه بین المللی به طور کلی و بسیاری از جمعیت‌های بین المللی شدیدا این جنایات وحشیانه را که این رژیم مرتکب می‌شود محکوم نمودند که این اعمال با اصول انسانی مغایرت داشته و نقض حقوق بشر محسوب می‌شود.
یادداشت هیئت نمایندگی دائمی رژیم ایران در نیویورک خطاب به دبیر کل سازمان ملل، در واقع تلاش بیهوده‌ای است که در آن رژیم جهت فریب و پوششی بر جنایات خود و انحراف توجهات از اعمالی که مرتکب می‌شود، اصرار دارد. لازم به ذکر است در این زمینه تشدید موج خشمگینانه و محکومیت این حکومت را در مجامع بین المللی به خاطر کشتار اخیر اسیران عراقی و همکاری‌اش با رژیم دست نشانده سوریه در ضربه زدن به سفارت عراق در بیروت به دنبال داشته که اهانت به کلیه توافقات بین المللی و نقض همه ارزش‌ها و رسومات بشری را سبب شده است.
ادعاها و سفسطه‌هایی که در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی ایران مطرح شده مجددا همان محتوای فریبکارانه را داراست.
در واقع در این یادداشت اتهام‌هایی را وارد ساخته که سزاوار پاسخ می‌باشد. تلاش مأیوسانه حکومت ایران جهت منحرف ساختن توجهات از جنایات بی‌شمارش و به ویژه جنایت کشتار اسیران عراقی که دارای دلایل متقن می‌باشد، هم در داخل و هم خارج ایران، تلاش بیهوده‌ای تلقی گردیده است. اکنون افکار عمومی جهان متقاعد شده‌اند که عراق از اصول والای انسانی خود تبعیت می‌کند و مجبور است به تجاوزات ایران که علیه عراق توسط حکام نژاد پرست ایران آغاز شده، پاسخ گوید. عراق جنگید و می‌جنگد و به جنگ با روحیه بشر دوستانه ادامه خواهد داد و به دنبال اخلاقیات متعالی، ارزش‌های انسانی و اعتقادات عمیق می‌باشد که از تمدن و میراث جاودانه ملت عرب خود به دست آورده و آن را در چارچوب اصول حزب بزرگ خود، حزب بعث سوسیالیست عرب، به کار گرفته است. جامعه بین المللی در موارد بسیاری در نشریات جهان، حماسه‌های قهرمانی ارتش عراق را که در ردیف عالی‌ترین ویژگی‌های انسانی عربی است آن را در رودررویی با پرسنل ارتش ایران در مناطق نبرد و همچنین در رفتار با اسیران ملاحظه کرده‌اند.
ادعاهای مطرح شده در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی رژیم ایران مورخ 10،9 و 11 دسامبر 1981 درباره اینکه نیروهای عراقی به مراکز غیر نظامی ایران حمله موشکی کردند، ارتش پاسخ را ندارد. اگر ما اخباری داشته باشیم در گزارش‌های نظامی که
[ صفحه 107]
فرماندهی کل نیروهای مسلح عراق به طور روزانه منتشر می‌کند، ارائه می‌شود و رسانه‌های خبری محلی و جهانی آن را منتشر می‌کنند.
شاید مناسب باشد عباراتی از گزارش‌های سه روز گذشته که در مورد اقدامات نیروهای هوایی ما منتشر شده، ارائه گردد و آنها را با ادعاهای ایران مقایسه کنید که به شرح ذیل است:
در پاراگراف (h) از گزارش شماره 547 که در 9 دسامبر 1981 منتشر شده، می‌خوانیم:
«هواپیماهای نیروی هوایی قهرمان ما، امروز به مواضع، مراکز و اهداف نظامی دشمن در بخشهای مرکزی و جنوبی منطقه عملیات حمله کردند و خسارت جانی و مالی فراوانی را به آنها وارد ساختند. کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاههای خود بازگشتند.»
در پاراگراف (i) از گزارش شماره 548 که در 10 دسامبر 1981 صادر شد، آمده است:
«عقابهای شجاع ما حملات موفقیت آمیز خود را علیه اهداف و مراکز دشمن در بخش جنوبی منطقه عملیات انجام دادند که خسارات جانی و مالی بسیاری بر جای گذاشت. کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاههای خود بازگشتند.»
در پاراگراف (h) از گزارش شماره 549 که تاریخ 11 دسامبر 1981 صادر شد می‌خوانیم:
«در طی شب، هواپیماهای ما به مواضع و مراکز دشمن در بخشهای مرکزی و جنوبی منطقه عملیات حمله کردند و ضربات مستقیم و مؤثری به آنها وارد ساختند، آتش سوزی‌ها و انفجارات در آن نقاط رخ داده و کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاه‌هایشان بازگشتند.»
همچنین باید در این زمینه ذکر کنم که نیروهای دشمن ایرانی به طور روزانه مراکز غیر نظامی و تأسیسات اقتصادی ما را در شهر بصره با هواپیما و توپخانه سنگین بمباران می‌کنند. کلیه هیئت‌های دیپلماتیک خارجی اکردیته در بغداد به این امر واقفند.
عراق که اخیرا در جنگی عادلانه جهت اعاده حقوق مالی پایمال شده‌اش در زمین و دریا با رژیم ایران درگیر شده به دلیل آن است که آن رژیم کلیه مقررات و توافقات بین المللی را به استهزا گرفته و به انواع مختلف تجاوزات و اعمال نژاد پرستی و هر آنچه که ناقض اصول اساسی حقوق انسانی است، روی آورده است.
در این زمینه به طور اختصار حقایق ذیل را خاطر نشان می‌سازم:
1- ایران حقوق، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی مردم عراق را با اشغال بخشی از سرزمین آن و تصرف شط العرب که در قرارداد 1975 الجزایر معین شده بود، نقض کرده است.
2- ایران به روستاها و شهرهای عراق در تاریخ 4 سپتامبر 1980 از زمین و دریا
[ صفحه 108]
حمله نظامی کرد که حق کامل عراق است که به آن پاسخ گوید، به دلیل اینکه امنیت شهروندانش را حفظ نماید و حقوق آنها را بازپس گیرد. همچنین در تاریخ 22 سپتامبر 1980 پس از شکست خوردن کلیه راه‌های صلح جویانه و دیپلماتیک برای مذاکره با ایران، راه دیگری جز نبرد نداشت.
این در نامه رئیس جمهوری آقای صدام حسین به کمیته اجرایی مردم فلسطین که در آن زمان تشکیل شده بود، آمده است:
«ما در عراق امروز، از مسائل رنج می‌بریم. ما وادار به جنگ بیهوده با کشور همسایه شده‌ایم. امیدواریم روابط آن با کشور به صورت احترام متقابل و عدم تجاوز به حقوق دیگران باشد. یک بار دیگر ما فهمیدیم که ایالات متحده امریکا حامی این دولت بوده که حملات خود را به سرزمین و مردم ما در حدود دو سال است که آغاز کرده است، از همین رو مجبوریم از حقوق و امنیت و امنیت شهروندان خود دفاع کنیم.»
3- رخدادها نشان داده که رفتار حکومت ایران علیه ملت عرب و سایر خلق‌های غیر فارس در ایران نژادپرستانه بوده و به آن ادامه می‌دهد.
4- روشن است که رژیم ایران از زمان به قدرت رسیدن، در موارد بسیاری در امور داخلی عراق دخالت کرده و به دخالت خود ادامه می‌دهد، همچنین سیاست توطئه گرانه خود را علیه عراق و تمامیت ارضی ما ادامه می‌دهد.
5- با الهام از احساس مسئولیت خود، عراق بر خویشتن داری و رعایت اصول حسن هم جواری تأکید می‌کند. حوادث نشان می‌دهد که حسن نیتی از طرف رژیم ایران در مورد عراق وجود ندارد و این در حالی است که نشان داده اهداف توسعه طلبانه برخاسته از سیاست نژاد پرستانه خود را دنبال می‌کند که از رژیم شاه به ارث برده است و منعکس کننده بی توجهی آن به حقوق عراق در مورد زمین و دریا می‌باشد. جاه طلبی‌های این حکومت توسعه طلب، با مقدس خواندن اشغال خاک عراق، برای همگان روشن است. افکار عمومی جهان کاملا از وسعت تلاش‌های عراق جهت حل و فصل مسائل میان ایران و عراق با ابزارهای صلح جویانه و دیپلماتیک، آگاه است. به هر حال، این تلاش‌ها تنها با بی‌توجهی و اقدامات تجاوزگرانه و حملات نظامی به شهرهای مرزی عراق مواجه شده است.
جامعه بین المللی بارها ابتکارات صلح جویانه عراق در دعوت از ایران جهت مذاکرات مستقیم دو جانبه و یا مذاکرات از طریق کشور ثالث را شاهد بوده است. عراق هنوز از اصول صلح جویانه پیروی می‌کند. آقای صدام حسین رئیس جمهوری، قبل از تصویب
[ صفحه 109]
قطعنامه 479(1980) شورای امنیت در 28 سپتامبر 1980، آمادگی عراق را جهت آتش بس اعلام کرد که مورد توجه ایران واقع نشد. حکومت ایران قطعنامه شورای امنیت و کلیه ابتکارات بین المللی را رد کرده، در حالی که عراق از موضع پیروزی و قدرت اعلام کرد که کلیه این ابتکارها را می‌پذیرد که به وضوح نیات تجاوزگرانه رژیم ایران و عدم توجه به مسئولیت خویش در مورد خلق‌های ایران و جامعه بین المللی را آشکار ساخت.
در این زمینه باید از تلاش‌های قابل ستایش و ابتکارهای مورد تحسین دبیر کل سازمان ملل و نماینده ایشان آقای پالمه تشکر نمایم. البته عراق سریعا به همه ابتکارهای آنها پاسخ داد، در حالی که رژیم ایران لجاجت کرده و اقدامات آنها را رد کرده است.
سند شماره 049
- شماره سند شورای امنیت: 14922 / S
- شماره سند مجمع عمومی: 156 / 37 / A
- 24 مارس 1982 (4 فروردین 1361)
یادداشت 23 مارس 1982 نمایندگی دائمی جمهوری عربی سوریه در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
نمایندگی دائمی جمهوری عربی سوریه در سازمان ملل ضمن تشکر از دبیر کل سازمان ملل، در زمینه نامه هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل که طی سند A / 37 / 89 - S / 14873 منتشر شد، مطالب ذیل را احتراما به اطلاع می‌رساند:
در این نامه ادعاهایی علیه دولت جمهوری عربی سوریه درج شده و مدعی همکاری سوریه و ایران در «ضربه زدن به سفارت عراق در بیروت» شده است. این ادعاهای واهی نه تنها کاملا بی‌اساس و کذب است بلکه دولت سوریه آن را به عنوان جعلیات صرف تقبیح می‌کند که برای منحرف ساختن توجهات از وضعیت بغرنج عراق صورت گرفته که در نتیجه جنگ خود علیه جمهوری اسلامی ایران به وجود آمده است. دولت سوریه به انگیزه‌های واقعی در پشت مناقشه‌ای که رژیم عراق با افترا و تهمت به جمهوری عربی سوریه آغاز کرده، واقف است.
دولت جمهوری عربی سوریه مایل است تأکید کند که به شدت کلیه این قبیل اقدامات تروریستی را محکوم می‌نماید.
[ صفحه 110]
سند شماره 050
- شماره سند شورای امنیت: 14957 / S
- شماره سند مجمع عمومی: 172 / 37 / A
- 8آوریل 1982(19 فروردین 1361)
نامه 5 آوریل 1982 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما، متن نامه آقای دکتر سعدون حمادی وزیر امور خارجه جمهوری عراق به پیوست ارسال می‌گردد.
زهیر ابراهیم محمد - کاردار موقت
پیوست
نامه تاریخ 3 آوریل 1982 وزیر امور خارجه عراق خطاب به دبیر کل
احتراما به اطلاع جناب عالی می‌رساند که در روز دوشنبه 29 مارس 1982 در ساعت 7:00 قبل از ظهر رادیو تهران از ملاقات میان رئیس جمهوری اسلامی ایران آقای علی خامنه‌ای و تعدادی از تروریست‌های عراقی که در ایران به سر می‌برند، خبر داد که به شرح ذیل است:
آقای علی خامنه‌ای رئیس جمهوری دیروز با چند تن از رجال مذهبی عراق ملاقات کرد. آنها پیروزی‌های شکوهمندی را که سربازان اسلام در جبهه‌های شوش و غرب دزفول به دست آوردند به وی تبریک گفتند. آقای خامنه‌ای در این دیدار از نقش مهم شهید آیت الله صدر و مبارزه‌اش علیه رژیم بعثی عراق و استکبار جهانی تمجید کرد. وی اظهار داشت که مردم و دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به حوادث عراق بی‌تفاوت نخواهند بود. همان طور که ما با عراق با مرزهای طولانی، نسبت‌های خویشاوندی و روابط اسلامی مرتبط هستیم. بنابراین، ما نمی‌توانیم در برابر قدرت‌های بزرگ که درباره سرنوشت عراق تصمیم‌گیری می‌کنند، سکوت اختیار کنیم. آقای خامنه‌ای افزود که دولت بعدی عراق باید اسلامی و مردمی باشد.و اصل ولایت فقیه می‌بایست اساس سیستم حکومتی عراق در آینده باشد. آقای خامنه‌ای به منحرفین در عراق هشدار داده و بر لزوم هشیاری رجال مذهبی تأکید کرد. وی خواستار آن شد که از تجربه انقلاب ایران در استقرار دولت اسلامی استفاده کنند. وی در اظهاراتش توضیح داد از آنجایی که
[ صفحه 111]
کشورها دارای حدود و ثغور به خاطر آداب و رسوم و مرزهای جغرافیایی هستند در حکومت اسلامی تحت رهبری امام خمینی هیچ گونه مرزی به خاطر آداب، رسوم و مرزهای جغرافیایی نخواهد بود.
در این اظهارات صریح، رئیس جمهوری اسلامی ایران گفت آنچه که ما اعلام کرده و تأکید می‌کنیم در چارچوب مقررات بین المللی است. از زمان به قدرت رسیدن پس از سقوط شاه، هدف اصلی رژیم ایران اشغال عراق و استقرار یک رژیم عراقی تحت قیمومت[امام]خمینی مشابه رژیم فعلی ایران می‌باشد. این هدف بر اساس سیاست استقرار دولت‌های همسو در ارتباط با عراق و کشورهای عربی در خلیج عربی[فارس]به عنوان حوزه نفوذ و تسلط ایران می‌باشد.
رژیم ایران هیچ تلاشی جهت پایان دادن به اقدامات تجاوزگرانه و رؤیاهای توسعه طلبانه‌اش به عمل نمی‌آورد و از ابتدا شروع به توطئه و اقدامات خرابکارانه و دخالت در امور داخلی ما نموده و نهایتا جنگ تجاوزگرانه علیه عراق را از تاریخ 4 سپتامبر 1980 آغاز کرد.
اظهارات آقای خامنه‌ای در مقام ریاست جمهوری که عالی‌ترین مقام رسمی دولت ایران، بر اساس مقررات بین المللی می‌باشد، حاکی از ابعاد خطرناک و دور از دسترس و مغایر با مبانی اساسی نظام فعلی بین المللی است که این ابعاد باید در جای خود مورد ملاحظه قرار گیرد که عواقب آن فروپاشی اصول شناخته شده حقوق بین المللی می‌باشد.
اظهارات آقای خامنه‌ای نشان دهنده دعوت جدید جهت بازگشت و توسعه سیستم ملوک الطوایفی بر کشورهای مستقل می‌باشد و این در زمانی است که جامعه بین المللی راه طولانی را در روند خلع ید از استعمار طی کرده، استعماری که جهان را میراث گذشتگان می‌پنداشت، از ریشه برچیده شد. این اظهارات همچنین به منظور به هم ریختن شخصیت بین المللی دولت‌های عضو جامعه بین المللی و رد مفاهیم مرزهای جغرافیایی به عنوان گامی جهت توسعه طلبی ارضی به شمار می‌رود.
این سیاست‌های توسعه طلبانه و تجاوزگرانه حکومت ایران در اظهارات آقای خامنه‌ای تصریح شده و حاکی از نقض آشکار برخی از اصول حقوق بین المللی است که جامعه بین المللی به اتفاق آرا آن را تصویب و در اعلامیه روابط دوستانه مجمع عمومی سازمان ملل طی قطعنامه 2625 (XXV) سال 1970 منتشر شده است. در این میان مهم‌ترین اصول، اصول عدم دخالت در امور داخلی و احترام به حاکمیت دولت‌هاست.
[ صفحه 112]
عراق از ابتدای جنگ و به ویژه در 23 سپتامبر 1980 در بیانیه آقای صدام حسین رئیس جمهوری عراق اعلام کرد که قصد تجاوز به ایران را نداشته و هیچ گونه جاه طلبی در مورد تمامیت ارضی ایران ندارد. عراق خاطر نشان ساخت که از خود در برابر تهدیدات ایران دفاع می‌کند و برای استقرار صلح عادلانه آمادگی دارد. عراق از این روش پیروی کرده و خارج از مواضع اصولی روشن خود، حرکت نکرده است.
برعکس، رژیم ایران کلیه درخواست‌های صادقانه عراق را رد کرده و بر ادامه جنگ اصرار می‌ورزد، به دلیل اینکه هرگز از طرح‌ها و مقاصد توسعه طلبانه‌اش دست برنداشته است. رئیس جمهوری حکومت ایران تأکید داشته است که هیچ مرزی میان عراق و ایران را به رسمیت نمی‌شناسد و ایران برای آینده عراق و حکومت آن تصمیم خواهد گرفت. شاید عراق یکی از استان‌های ایران باشد.
همان طور که ما توجه جناب عالی را به این حقایق جلب می‌نماییم به وضوح سیاست‌ها و اهداف تجاوزگرانه و خطرناک رژیم ایران را به روشنی گوشزد کرده و از جناب عالی در خواست می‌نماییم موضعی بر اساس حقوق بین المللی و منشور سازمان ملل و اصول و اهداف کشورهای عدم تعهد اتخاذ نمایید. تنها در چنین حالتی است که از اصول و عدالت دفاع خواهد شد و روابط بین المللی عادی و دست یابی به صلح و امنیت بین المللی امکان پذیر می‌گردد و رفاه و شادمانی مردم محفوظ خواهد ماند.
دکتر سعدون حمادی - وزیر امور خارجه جمهوری عراق
سند شماره 051
- شماره سند مجمع عمومی: 222 / 37 / A
- 11 می 1982 (21 اردیبهشت 1361)
گسترش و تقویت حسن هم جواری میان دولت‌ها
یادداشت 7 می 1982 هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل هیئت نمایندگی دائمی جمهوری عراق ضمن تشکر از دبیر کل سازمان ملل، احتراما دستور صادره‌ی شورای فرماندهی انقلاب عراق را که در آن تصمیم به آزادی نوجوانان اسیر ایرانی جنگ - که در طی نبردهای اخیر دستگیر شده‌اند - گرفته است، به پیوست برای جناب عالی ارسال می‌کند.
[ صفحه 113]
پیوست
دستور صادره تاریخ 3 می 1982 شورای فرماندهی انقلاب عراق
بنام خداوند بخشنده مهربان
با الهام از اسلام و بر اساس اصول انقلاب جولای و پیروی از اجداد خویش، یک بار دیگر بر اصول انسانی تأکید کرده و حسن نیت خود را در مورد ملت ایران ابراز نموده و تصمیم به آزادی نوجوانانی که به دست نیروهای دلیر ما در مناطق نبرد به اسارت درآمده‌اند، گرفته‌ایم. آنها را به صلیب سرخ جهانی تحویل داده بدون اینکه مبادله با اسیران عراقی جنگ را خواستار شویم.
زنده باد ملت ایران و اصول شرافتمندانه انسانی‌اش.
سند شماره 052
شماره سند شورای امنیت: 15121 / S
مورخ 25 می 1982(4 خرداد 1361)
یادداشت 25 می 1982 نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
به نام خداوند بخشنده مهربان
نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل قدردانی خویش را از دبیر کل سازمان ملل اعلام داشته و احتراما متن اطلاعیه وزارت امور خارجه را درباره شهر هویزه در خوزستان که اخیرا آزاد شده، ارسال می‌دارد.
پیوست
اطلاعیه وزارت امور خارجه ایران
پس از 20 ماه از اشغال غیر قانونی بخش‌هایی از خوزستان به دست متجاوزان عراقی، مردم مسلمان ایران موفق شدند با عنایات الهی مزدوران صدام حسین را به عقب رانده و سرزمین‌های جمهوری اسلامی ایران را آزاد سازند.
آزاد سازی سرزمین‌های اشغالی نشان داده است که ایرانی‌ها از نخستین روز اشغال و تخریب ناجوانمردانه‌ی تقریبا کلیه تأسیسات غیر نظامی در شهرها و روستاهای اشغالی، اعم از عمومی و خصوصی به دست رژیم متجاوز عراق، منتظر فرصت بودند که مناطق
[ صفحه 114]
اشغالی را بازپس گیرند. در حقیقت رژیم عراق، جنایت‌های صهیونیست را در القنیطره تکرار کرده که عراق خودش در پی محکوم کردن آن بود.
نمونه زنده رعب و وحشت جنایت‌های عراق را می‌توان در شهرستان هویزه ایران شاهد بود.
هویزه یکی از شهرهای مهم سوسنگرد و در دشت میشان در دره کرخه واقع در استان خوزستان قرار دارد. قبل از جنگ تجاوزگرانه عراق، هویزه از محل‌های اسلامی و تاریخی به شمار می‌رفت و دارای آثار باستانی با ارزشی بود. اخیرا وقتی که شهرستان هویزه آزاد شد، رزمندگان مسلمان ایران با منظره وحشتناکی مواجه شدند، هیچ چیزی در عقب نشینی متجاوزان سالم نمانده و همه شهر به تلی از خاک و گل و لای مبدل شده بود. خانه‌ها، مغازه‌ها، ساختمان‌های عمومی و حتی مساجد تخریب شده بودند، ساختمان‌های مهم هویزه که اشغال گران عراقی تخریب کرده‌اند عبارتند از:
- مسجد مرکزی هویزه
- آثار باستانی مذهبی - تاریخی که به بقعه اسماعیل خلیل معروف است (مقبره اسماعیل)
- ساختمان‌های عمومی شامل فرمانداری، سرویس‌های پستی، آرشیوهای دولتی و..
- بیمارستان مدرن هویزه که ساکنان منطقه دشت میشان از ان استفاده می‌کردند. - مدارس شهری
- مغازه و کارگاه‌ها
- منبع آب و شبکه آبیاری
- سایر تأسیسات عمومی
بر اساس اصول پذیرفته شده بین المللی رفتاری، نیروی اشغال‌گر، مسئول اموال عمومی و شخصی مناطق تحت اشغال خود می‌باشد، به ویژه اینکه در حفظ بناهای تاریخی و مذهبی نیز مسئولیت دارد. نیازی وجود ندارد که از سازمان‌های مختلف بین المللی که حفاظت اموال تحت اشغال را مقرر کرده‌اند، نام برده شود. دولت جمهوری اسلامی ایران از سازمان‌های آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل درخواست می‌نماید که تیم تحقیقی را جهت بازدید از شهرستان تخریب شده هویزه اعزام نماید تا افکار عمومی بین المللی متوجه گردند که چه نیروی دیو سیرتی درگیر نبرد با مردم مسلمان ایران در 20 ماه گذشته بوده است.
[ صفحه 115]
سند شماره 053
- شماره سند شورای امنیت: 15141 / S
- 30 می 1982(9 خرداد 1361)
نامه 30 می 1982 نمایندگی دائمی اردن در سازمان ملل خطاب به رئیس شورای امنیت
احتراما بنا به اطلاع دولت متبوعم، جلسه فوری شورای امنیت را خواستار شده تا تشدید مناقشه نظامی طولانی، رو به رشد و وحشتناک را که میان جمهوری عراق و جمهوری اسلامی ایران از سپتامبر 1980 آغاز شده بررسی کنند.
این مناقشه که ابعاد آن رو به گسترش است نه تنها خطر فوری برای صلح منطقه‌ای خواهد داشت بلکه صلح و امنیت جهانی را به مخاطره خواهد افکند. دولت متبوعم مشتاقانه امیدوار است که شورای امنیت به مسئولیت خویش در این برهه‌ی خطرناک عمل نماید.
هازن نوصیبه - سفیر نمایندگی دائمی
سند شماره 054
- شماره سند شورای امنیت: 15184 / S
- شماره سند مجمع عمومی: 271 / 37 / A
- 10 ژوئن 1982 (20 خرداد 1361)
یادداشت 8 ژوئن 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
نمایندگی دائمی جمهوری عراق در سازمان ملل ضمن تشکر از دبیر کل سازمان ملل، در مورد سند شماره 10 / 82 / NV مورخ 15 مارس 1982 که حاوی یادداشت نمایندگی دائمی ایران به همراه تلکس وزارت امور خارجه ایران منتشر شد، احتراما بنا به اطلاع دولت عراق خاطرنشان می‌گردد که این ادعاها در پیام مذکور شرم آور بوده و دخالت غیر قابل توجیه در امور داخلی عراق محسوب می‌شود.
در پیام تلکس ایران ادعاهای بی‌اساس صورت گرفته که دولت عراق 1500 تن از مسلمانان مرد، زن و بچه عراقی را از مرز اخراج کرده است.
ضرورت دارد نمایندگی دائمی عراق در اینجا تأکید کند افرادی که اخراج شده‌اند
[ صفحه 116]
شهروندان ایرانی بوده که به طور غیر قانونی تابعیت عراقی کسب کرده بودند. بسیار مشکل است که با این سؤال مواجه شوم که اخراج ملیت‌های خارجی به کشور خودشان باید تحت عنوان مسئله آوارگان مورد توجه قرار گیرد.
عراق، همانند سایر دولت‌های مستقل، حق اخراج هر خارجی را که به طور غیر قانونی وارد خاک خود شده باشد و یا اینکه مقررات مهاجرت کشور را نقض کرده باشد داراست.
به علاوه، گفتنی است که هر دولت مستقلی حق لغو تابعیت هر شهروندی را که با ارائه اسناد جعلی و کذب به دست آمده باشد، دارا می‌باشد.
همه موارد و مقررات مذکور بر اساس حقوق بین المللی خصوصی و اصول جامعه بین المللی بوده و حق قانونی دولت‌های مستقل به شمار می‌رود.
با توجه به حقایق فوق، دولت عراق مجبور بوده است اقدامات لازم را در مورد خارجیانی که مقررات و شرایط تابعیت را نقض کرده‌اند، اتخاذ نماید.
سند شماره 055
- شماره سند شورای امنیت: 15196 / S
- شماره سند مجمع عمومی:279 / 37 / A
- 11 ژوئن 1982 (21 خرداد 1361)
یادداشت 10 ژوئن 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیرکل
نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل با قدردانی از دبیرکل سازمان ملل، احتراما متن بیانیه دولت عراق را درباره آمادگی عراق جهت آتش‌بس فوری در جبهه جنگ با ایران، به پیوست ارسال می‌کند.
پیوست
رهبری ملی منطقه‌ای حزب سوسیالیست بعث عربی و شورای فرماندهی انقلاب به رهبری صدام حسین رئیس جمهوری که در نشست مشترک فوق‌العاده در شب گذشته تشکیل شد، درخواست کمیته صلح اسلامی درباره توقف مخاصمات و سایر مسائل مربوط به تجاوزات صهیونیست را مورد بحث قرار داد و آمادگی عراق را جهت رعایت آتش‌بس فوری در جبهه جنگ با ایران و در پاسخ به درخواست کمیته صلح اسلامی برای پایان بخشیدن به مخاصمات و رودررویی با تجاوزات دشمن صهیونیستی، اعلام کرد.
[ صفحه 117]
این بیانیه می‌افزاید آمادگی عراق جهت عقب‌نشینی فوری نیروهایش از کلیه شهرها و سرزمین‌های ایران از جمله قصر شیرین، مهران، سومار و خسروی به مرزهای بین‌المللی را شامل می‌شود. روند عقب‌نشینی طی دو هفته کامل خواهد شد. درباره حل و فصل مسائل مورد مناقشه نمی‌توان با ایران مستقیما از طریق سازمان‌های واسطه موجود میان دو کشور به توافق دست یافت، اما عراق آماده است هر گونه تصمیم الزام‌آور حکمیت سازمان کنفرانس اسلامی را که در نشست فوری سازمان کنفرانس اسلامی بدین منظور تشکیل شده بپذیرد.
اگر ایران تصمیم حکمیت سازمان کنفرانس اسلامی را رد کند، عراق هر تصمیم الزام‌آوری را که نهضت عدم تعهد یا شورای امنیت سازمان ملل اتخاذ کند، خواهد پذیرفت.
شورای فرماندهی انقلاب اعلام کرد که تصمیم عراق برای توقف کلیه عملیات‌های نظامی از درک عمیق آن ناشی می‌شود و کلیه تلاش‌ها باید جهت مواجهه با دشمن صهیونیستی هدایت شود.
سند شماره 056
- شماره سند شورای امنیت: 15219 / S
-شماره سند مجمع عمومی: 285 / 37 / A
- 18 ژوئن 1982 (28 خرداد 1361)
نامه 11 ژوئن 1982 نمایندگی دائمی بلژیک در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما، توجه جناب عالی را به بیانیه ذیل در مورد مناقشه میان عراق و ایران که وزیران امور خارجه ده کشور عضو جامعه اتحادیه اروپا در 24 می 1982 صادر کردند، جلب می‌نمایم
ده کشور نگرانی عمیق خود را از ادامه مناقشه میان عراق و ایران که اکنون بیش از دو سال است طول کشیده، ابراز داشته و مدعی شدند که قربانیان بی‌شماری داشته و به انهدام مادی بسیاری منجر شده و به مردم غیر نظامی صدمات شدیدی را وارد ساخته و منابع مهمی را که دو کشور باید جهت پیشرفت اقتصادی و اجتماعی مصرف کنند، به خود اختصاص داده است.
در حالی که مجددا بر تعهدات خویش به اصل احترام به استقلال و حاکمیت دولت‌ها و عدم دخالت در امور داخلی آنها تأکید می‌گردد، ده کشور نگرانی عمیق خود را از ادامه نبرد ابراز
[ صفحه 118]
نمودند، آنها با توجه به روابط نزدیک با هر یک از دو کشور متخاصم و نیز با سایر کشورهای منطقه از ادامه مناقشه اظهار تأسف کرده مجددا یادآور شدند که از 23 سپتامبر 1980 موضعی را در پشتیبانی از پایان بخشیدن به نبرد و حل و فصل از طریق مذاکره اتخاذ کرده‌اند.
ده کشور از تلاش‌های مصرانه نمایندگان دبیر کل سازمان ملل و نهضت عدم تعهد و کنفرانس اسلامی تشکر و قدردانی نمودند.
ده کشور مشتاقانه به حل و فصل صلح جویانه بر اساس اصول شناخته شده جامعه بین المللی از قبیل آنچه که شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه 479 مورخ سپتامبر 1980 مشخص کرده، اظهار تمایل نمودند. آنها مصرانه اعتقاد دارند حل و فصل عادلانه و سیاسی پایدار، متضمن امنیت دو کشور با احترام به حاکمیت، تمامیت ارضی و هویت سیاسی و فرهنگی آنها می‌باشد و بیش از پیش ضروری است، چون رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی را برای مردم منطقه به ارمغان می‌آورد.
ده کشور خواهان مشارکت در هر گونه تلاشی جهت صلح بوده تا آنجایی که هر یک از دو طرف در آن مشارکت کنند و همچنین با پایان یافتن مخاصمات، امکان همکاری در بازسازی دو کشور مورد بررسی قرار می‌گیرد.
ادموند دی ور - سفیر نمایندگی دائمی بلژیک در سازمان ملل
سند شماره 057
- شماره سند مجمع عمومی: 305 / 37 / A
- 24 ژوئن 1982 (3 تیر 1361)
حل و فصل صلح جویانه مناقشات میان دولت‌ها
یادداشت 22 ژوئن 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل ضمن قدردانی از دبیر کل سازمان ملل، احتراما تصمیم شورای فرماندهی انقلاب عراق در تاریخ 20 ژوئن 1982 جهت عقب نشینی نیروهای عراقی از کلیه سرزمین‌ها اشغالی ایرانی به مرزهای بین المللی طی 10 روز را به اطلاع می‌رساند.
رئیس جمهوری صدام حسین اعلام کرد که از آغاز عقب نشینی نیروهای عراقی از کلیه سرزمین‌های اشغالی ایران به مرزهای بین المللی طی 10 روز از تاریخ مذکور صورت خواهد
[ صفحه 119]
گرفت. رئیس جمهوری در نطق خود گفت که شورای فرماندهی انقلاب تصمیم گرفته است بر اساس بیانیه پیشنهادی 10 ژوئن به ایران جهت آتش بس و عقب نشینی نیروهایش به تعهد خود ادامه دهد. در ضمن عراق خواهان ادامه همکاری با هیئت‌های میانجی می‌باشد تا به حل و فصل عادلانه شرافتمندانه که عراق از روزهای اولیه جنگ خواستار آن بوده، دست یابد.
رئیس جمهوری عراق توضیح داد که دلایلی در ماورای عقب نشینی است و اظهار داشت که این تصمیم به منظور رد کردن یکی از مهم‌ترین بهانه‌های دولت ایران جهت ادامه جنگ صورت گرفته و قرار دادن آن کشور در آزمون واقعی و آشکار ساختن نیات حقیقی‌اش در پیشگاه اعراف و افکار عمومی جهان می‌باشد.
گسترش وضعیت بغرنج که ملت عرب شاهد هستند ناشی از اشغال لبنان به دست صهیونیست‌ها و مقاومت فلسطینیان در برابر آنان می‌باشد که عراق در این موقعیت لازم است به کمک آنان بشتابد.
رئیس جمهوری اضافه کرد که به رغم آگاهی عراق و تجربه‌ای که از روابط نزدیک توطئه حکام تهران در ادامه جنگ با نگرش تحریک آمیز برخی مجامع در این زمینه وجود دارد، تجاوز خائنانه صهیونیست علیه لبنان و مقاومت فلسطین، عراق را در معرض این همکاری قرار داده است تا از کلیه اتهامات دروغین جلوگیری کند.
به علاوه، دولت عراق کلیه اتهامات و استدلال‌های کذب را مبنی بر اینکه هنوز قسمت‌هایی از خاک ایران را در اشغال دارد، رد می‌کند، تصمیمات عراق در عقب نشینی نیروهایش کلیه این توجیهات مبنی بر اینکه آنها سوء نیت یا حسن نیت داشته‌اند را برطرف می‌سازد و جامعه بین المللی را متوجه مسئولیت خویش در مورد مناقشه می‌کند.
رئیس جمهوری عراق همچنین توضیح داد که مسئولیت عراق در مورد نهضت عدم تعهد، حقیقتی است که میزبان هفتمین نشست اجلاس در سپتامبر خواهد بود که لازم است هر گونه اتهامی که توسط سایرین تحت عنوان نهضت به منظور تضعیف کردن نقش عراق صورت می‌گیرد، یا اینکه دلیل دیگری در اعلام عقب نشینی سربازان عراقی از خاک ایران وجود داشته، برطرف گردد.
عراق اعتقاد دارد که تصمیمش جهت عقب نشینی تا حدودی زیادی برای گسترش روابط مثبت با نیروهای با حسن نیت خلقی ایران صورت گرفته که به مبارزه با جنگ تجاوزگرانه برخاسته‌اند که دولت ایران علیه عراق آغاز کرده است و آنان در تلاشند که روابط عادی با عراق برقرار کنند.
این تصمیم همچنین فرصت‌های بهتری را جهت صلح دوستی و نیروهای دوستی با
[ صفحه 120]
عراق علیه منشأ تجاوز و توسعه طلبی فراهم ساخته است.
به رغم پیامدهای تصمیمات عراق، این کشور متقاعد شده است که دولت ایران از نیات تجاوزگرانه و طمع کارانه‌اش دست بر نخواهد داشت، بنابراین انتظار می‌رود که دولت ایران به تجاوزاتش علیه سرزمین و مردم عراق ادامه داده که نیاز به آمادگی جهت فداکاری، شکیبایی و آگاهی بیشتر است تا کلیه طمع‌های ایران را دفن کنند.
سند شماره 058
- شماره سند مجمع عمومی: 321 / 37 / A
- شماره سند شورای امنیت: 15266 / S
- 2 جولای 1982 (11 تیر 1361)
گسترش و تقویت حسن هم جواری میان دولت‌ها
نامه مورخ 30 ژوئن 1982 نمایندگی دائمی بلژیک در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما توجه جناب عالی را به بیانیه مربوط به مناقشه میان عراق و ایران که به دنبال اجلاس سران دولت‌ها و حکومت‌های 10 کشور عضو جامع اروپا در بروکسل در تاریخ 28 و 29 ژوئن 1982 تشکیل شد، جلب می‌نمایم.
ای. دی ور - سفیر نمایندگی دائمی بلژیک در سازمان ملل
پیوست
در مورد مناقشه عراق و ایران سران دولت‌ها و حکومت‌های 10 کشور عضو جامعه اروپا در اجلاس بروکسل در تاریخ 28 و 29 ژوئن 1982 بیانیه ذیل را صادر کردند.
1- ده کشور نگرانی عمیق خود را از ادامه مناقشه خسارت بار میان عراق و ایران - که برای دو کشور مخرب بوده و به شدت تهدید کننده امنیت و ثبات منطقه می‌باشد - ابراز کردند.
2- آنها بر درخواست مورخ 24 می خود جهت خاتمه بخشیدن مخاصمات و حل و فصل از طریق مذاکره تأکید کردند.
3- آنها افزایش تلاش‌های صلح جویانه را خواستار شدند، به طریقی که اخیرا خودشان اعلام آمادگی کردند که باید به اینها کمک نمود.
[ صفحه 121]
سند شماره 059
- شماره سند شورای امنیت: 15270 / S
- 2 جولای 1982 (11 تیر 1361)
نامه مورخ 1 جولای 1982 نماینده ایران خطاب به رئیس شورای امنیت
احتراما به اطلاع جناب عالی می‌رساند که بر اساس جدیدترین اطلاعات دریافتی از تهران، نیروهای متجاوز عراق، علی رغم ادعاهای عراق هنوز قسمت‌هایی از خاک ایران را در اشغال دارند. اگر چه هنوز تحرکات برخی از سربازان عراق در غرب ایران وجود دارد، اما این تحرکات تنها شامل عقب نشینی از مواضع غیر قابل دفاع در دشت‌ها و شهرها به زمین‌های مرتفع می‌شود که در آنها نقاط سنگر حفر کرده و هنوز در خاک ایران باقی مانده‌اند.
در تحرکات آنها به مواضع جدیدشان، نیروهای متجاوز عراقی به همان روند اقدامات جنایتکارانه خود افزوده و همچنان به اشغال سرزمین ایران طی 21 ماه گذشته ادامه داده‌اند. متجاوزان عراقی شهرهای قصر شیرین و مهران را کاملا تخریب کرده و نیز پل‌ها، جاده‌ها و سایر تأسیسات عمومی و غیر نظامی را در این مناطق، از بین برده‌اند.
آتش توپخانه عراق هنوز به طور روزانه ادامه داشته که این گلوله‌باران‌ها تنها در روز گذشته به کشته شدن 8 تن و مجروح شدن 29 غیر نظامی در مناطق مسکونی آبادان و خرمشهر انجامید.
ادامه این اقدامات جنایتکارانه رژیم بعثی صدام حسین راهی برای مردم مسلمان ایران جز اقدامات مقابله به مثل به خاطر اعمال ضد انسانی این رژیم، باقی نخواهد گذاشت.
سعید رجایی خراسانی - نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل
سند شماره 060
- شماره سند مجمع عمومی: 323 / 37 / A
- 2 جولای 1982(11 تیر 1361)
حل و فصل صلح جویانه مناقشات میان دولت‌ها
نامه مورخ 1 جولای 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل احتراما به اطلاع می‌رساند که در تاریخ 10 ژوئن 1982، شورای فرماندهی انقلاب
[ صفحه 122]
عراق اعلام کرد که آتش بس یک طرفه در مناقشه نظامی با ایران را اعلام کرده است. در 20 ژوئن آقای صدام حسین رئیس جمهوری عراق این تصمیمات شورا را اعلام کرد که در آن تصمیم گرفته است که عقب نشینی کامل نیروهای خود را از سرزمین‌های اشغالی ایران ظرف حداکثر یک دوره 10 روزه آغاز کند. عملیات عقب‌نشینی به مرزهای شناخته شده بین المللی اکنون کامل شده است.
در این مورد مایلم به گزارش‌های شماره 144 هیئت نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل مورخ 24 ژوئن اشاره کنم که در آن این هیئت نمایندگی بخشی از اظهارات مورخ 21 ژوئن[امام]خمینی را خاطر نشان ساخت که بخش از آن اظهارات را در سند ذیل می‌خوانیم:
در 21 ژوئن،[امام]خمینی در اظهاراتش در پاسخ به اعلام عراق مبنی بر عقب نشینی از سرزمین‌های اشغالی ایران تجاوز صهیونیست به جنوب لبنان اظهار داشت:
«تجاوز صهیونیست به جنوب لبنان نیز توطئه‌ای از سوی ایالات متحده جهت منحرف ساختن توجهات جهانیان از جنگ ایران و عراق و نیز اغفال جمهوری اسلامی ایران در وضعیتی که نتواند حملات عراق را دفع کند، صورت گرفته است. در حالی که مردم ایران از خون ریزی در جنوب لبنان نگران می‌باشند، وضعیت بد مسلمانان در آن کشور نباید ایرانی‌ها را تا اندازه‌ای به خود مشغول سازد که قادر نباشد حملات فوری همسایه‌شان را دفع کنند. ایستادگی ایران در برابر رژیم عراق فصل جدیدی از مقاومت‌ها و مبارزات را در برابر صهیونیست‌ها ایجاد کرد که به هیچ دلیلی نمی‌تواند متوقف شود. تجاوز صهیونیست‌ها به جنوب لبنان بنا به درخواست و حمایت امریکا و با این فرض انجام شد که ایران با کمک نظامی به لبنان در برابر عراق ضعیف شده و رژیم عراق مجال یابد با تقویت توان خود حمله سراسری وسیعی را علیه ایران اجرا نماید و هر آنچه که بخواهد بر سر ایران بیاورد. در آغاز جنگ، صدام حسین خیلی بی‌شرمانه ادعاهای خود را علیه جمهوری اسلامی بیان کرد و در تهاجم نیروهایش به ایران آشکارا به آنها مدال فتح و افتخار می‌داد اما اکنون انتخابش عقب نشینی است.»
امام در بیاناتش مکررا در پاسخ به ادعاهای صدام حسین در بغداد گفت که رژیم بعث عراق توانایی‌اش برای پیروزی در جنگ پایان یافته لذا (به ناچار) گفته که در 10 روز آینده نیروهایش را از مناطق اشغال شده خارج خواهد کرد.
امام ادعاهای صدام حسین را تمسخر آمیز دانست و گفت که نه تنها اعلامیه‌های
[ صفحه 123]
رسمی را دیکته شده به او می‌دهند بلکه او تماما عقل سلیم خود را از دست داده و در درک و فهم مسائل ناتوان شده و مانند یک کودک مدرسه‌ای است.
امام گفت که صدام مکررا در رسانه‌های بین المللی ادعا می‌کرد که هزاران ایرانی را کشته و خسارات عظیم مادی بر آنان وارد کرده و هزاران ایرانی را به اسارت گرفته است اما حقیقت روشن شد و کذب گفتارش و وقاحت تجاوز و جنایاتش اثبات شد. اگر فرضا ادعاهایش درست باشد پس هزاران تن از ایرانیانی که بنا به ادعاهای او اسیر شده‌اند باید سالم باشند و پس از پایان جنگ به میهن‌شان برگردند.
در چنین موقعیتی من نباید در تلاش برای معامله و مصالحه با خیال و تصور پیش روم... نکته قابل توجهی است که هیئت نمایندگی ایران به صلاح دید خود بخشی از بیانات[امام]خمینی را حذف کرده است.
همچنین[امام]خمینی واقعا گفت که اگر ایران در این جنگ پیروز شود و عراق را شکست دهد، عراق به ایران الحاق خواهد شد و سپس همه کشورهای کوچک منطقه نیز به ایران الحاق می‌شوند. او همچنین گفت که بیانیه رسمی عراق برای عقب نشینی و خروج نیروهایش از ایران چیزی جز یک دسیسه و توطئه نیست و ما نباید عراق را ترک کنیم و باید در آنجا بمانیم و جلوی گسترش و تقویت نیروهای عراق را با کمک و همدستی سایرین را بگیریم تا آنها نتوانند به ما حمله مجدد و ناگهانی کنند.
با توجه به صحت عقب نشینی نیروهای عراق، امام خمینی گفت که خوب این یکی از شرایط ماست اما ما شرایط دیگری هم داریم که باید انجام شود و گرنه به جنگ با عراق ادامه خواهیم داد.
از جناب عالی اجازه می‌خواهم تا توجه شما را به نتیجه گیری و جمع بندی دولت متبوعم که برگرفته از دیدگاه‌ها و حقایق مذکور است جلب کنم. مایلم اشاره کنم که مقامات وزارت خارجه عراق قبلا این مطالب را به هیئت اعزامی دیپلماتیک به بغداد انتقال داده‌اند، با توجه به این نظرات و دیدگاه‌ها، عراق از تلاش‌های مستمر خود برای استقرار عدالت و توافق (بر سر آتش بس یا خاتمه جنگ) باز نخواهد ایستاد. اما از سوی دیگر وزارت خارجه ایران برای به تعویق انداختن این نکته (آتش بس یا خاتمه جنگ) با گستاخی از اظهارات خود در 29 ژوئن مبنی بر اینکه نیروهای عراقی آتش بس را مراعات نکرده‌اند و هنوز برخی از مناطق استراتژیک ایران را در اشغال خود دارند، دفاع می‌کند.
در این باره مایلم به اطلاع جناب عالی برسانم که در 30 ژوئن سخنگوی وزارت خارجه عراق تأکید کرد که نیروهای عراقی کاملا عقب نشینی کرده و قاطعانه
[ صفحه 124]
ادعاهای ایران را رد می‌کنند. به علاوه این سخنگو بر خواسته عراق از سازمان ملل، نهضت کشورهای غیر متعهد و سازمان کنفرانس اسلامی، جهت تشکیل کمیسیون حقیقت یاب تأکید کرده تا طرفی که شروع کننده تجاوز و مسئولیت ادامه آن را داشته مشخص نمایند. این سخنگو همچنین بر این حقیقت تأکید کرد که عراق قبلا درخواست تعیین صحت عقب نشینی را نموده و تضمین آتش بس با نیروی متشکل از نیروی سازمان ملل، نهضت کشورهای عدم تعهد، سازمان کنفرانس اسلامی یا از هر سه سازمان مذکور را خواستار شده است. این سخنگو خاطرنشان ساخت که اگر دولت ایران از درستی ادعاهایش اطمینان دارد باید به طور شایسته به این پیشنهاد پاسخ دهد، به صورتی که مطمئن‌ترین وسیله جهت تصدیق واقعی این وضعیت است. از طرف دیگر ادعاهای ایران چیزی جز سیاست مصرانه‌اش در طولانی ساختن جنگ نیست.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی جمهوری عراق
سند شماره 061
- شماره سند شورای امنیت: 15279 / S
- 8 جولای 1982(17 تیر 1361)
نامه مورخ 8 جولای 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به رئیس شورای امنیت
بنا به اطلاع دولت متبوعم، پیرو نامه مورخ 1 جولای 1982 نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به جناب عالی (15270 / S) احتراما به اطلاع می‌رساند که در این نامه نمایندگی دائمی ایران با لحن ناشایست که زبان استاندارد ایران شده، ادعا کرده است که نیروهای عراقی از ایران عقب نشینی نکرده‌اند.
ادعاهای مذکور ایران را قاطعانه رد می‌کنیم، آن واقعیتی است که به طور منطقی ارائه شده که نباید هیچ شکی در عقب نشینی نیروهای عراقی از ایران وجود داشته باشد. جا دارد که سازمان ملل صحت این حقیقت را با مکانیسم مناسب تأیید کند.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی جمهوری عراق
[ صفحه 125]
سند شماره 062
- شماره سند شورای امنیت: (S / RES / 514 (1982
- 12 جولای 1982(21 تیر 1361)
قطعنامه 514(1982)
مصوبه شورای امنیت در جلسه 2383 خود، مورخ 12 جولای 1982
شورای امنیت با بررسی مجدد موضوع تحت عنوان "وضعیت میان ایران و عراق"؛
با نگرانی عمیق در مورد ادامه مناقشه میان دو کشور که به خسارات سنگین جانی و مالی منجر شده و صلح و امنیت را به مخاطره افکنده است؛
با یادآوری مفاد ماده 2 منشور ملل متحد و یادآوری اینکه لازمه استقرار صلح و امنیت در منطقه، رعایت کامل این مفاد است؛
با یادآوری ماده 24 منشور که به موجب آن مسئولیت اولیه حفظ صلح و امنیت بین المللی به عهده شورای امنیت واگذار گردیده است؛
با یادآوری قطعنامه 479 که به اتفاق آرا در 28 سپتامبر 1980 تصویب شد و نیز بیانیه مورخ 5 نوامبر 1980 رئیس شورا (14244 / S)
با در نظر گرفتن کوشش‌هایی که خصوصا دبیر کل سازمان ملل متحد و نماینده او و نیز جنبش کشورهای غیر متعهد و سازمان کنفرانس اسلامی در جهت میانجی گری مبذول داشته‌اند؛
1- خواستار آتش بس و خاتمه فوری کلیه عملیات نظامی می‌باشیم.
2- علاوه بر آن خواستار عقب نشینی نیروها به مرزهای شناخته شده بین المللی می‌باشیم.
3- تصمیم می‌گیرد گروهی از ناظران سازمان ملل متحد را به منظور بررسی، تأیید و نظارت بر آتش بس و عقب نشینی اعزام دارد و از دبیر کل می‌خواهد که گزارش خود را در مورد ترتیباتی که بدین منظور مورد نیاز است به شورای امنیت تسلیم نماید.
4- مصرانه می‌خواهد که کوشش‌های میانجی گری به نحو هماهنگ شده از طریق دبیر کل به منظور نیل به حل جامع اختلافات به نحو عادلانه و شرافتمندانه که مورد قبول هر دو طرف در زمینه کلیه مسائل مهم بر اساس اصول منشور ملل متحد، از جمله احترام به حاکمیت، استقلال، تمامیت ارضی و عدم مداخله در امور داخلی کشورها باشد، ادامه یابد.
5- از همه کشورهای دیگر درخواست می‌نماید که از هر اقدامی که می‌تواند به ادامه
[ صفحه 126]
اختلافات دامن زند، خودداری ورزند و اجرای قطعنامه حاضر را تسهیل کنند.
6- از دبیر کل تقاضا می‌نماید که ظرف سه ماه،در مورد اجرای این قطعنامه گزارش خود را تسلیم نماید.
سند شماره 063
شماره سند شورای امنیت: 15289 / S
14 جولای 1982 (23 تیر 1361)
نامه مورخ 14 جولای 1982 نمایندگی عراق خطاب به رئیس شورای امنیت
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما توجه جناب عالی را به وضعیت خطرناک در خصوص مناقشه میان عراق و ایران جلب می‌نمایم
نیروهای ایران در ساعت 22 مورخ 13 جولای 1982، حمله‌ای را در منطقه بصره در طول و عرض 10 کیلومتری جبهه آغاز کردند و تلاش کردند از مرزهای عراق عبور کنند. گلوله‌باران شهر بصره، بند فاو و شهر ابوالخصیب در گذرگاه شط العرب، خسارات و زیان‌هایی را سبب گردید.
با توجه به این حقیقت که این حمله نقض آشکار قطعنامه 514(1982) شورای امنیت از سوی ایران است، دولت عراق از شورا درخواست می‌کند که نقض قطعنامه شورا از سوی ایران را محکوم نماید و با اتخاذ اقدامات مناسب به این اقدامات جدید تجاوزگرانه که ایران مرتکب می‌شود، پایان دهد.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی جمهوری عراق
سند شماره 064
- شماره سند شورای امنیت: 15292 / S
- 14 جولای 1982 (23 تیر 1361)
نامه مورخ 14 جولای 1982 نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما با توجه به متن قطعنامه 514 (1982) شورای امنیت، آن را برای وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ارسال کردم. با احترام به متن پاسخ دولت متبوعم به پیوست ارسال می‌گردد.
سعید رجایی خراسانی - نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران
[ صفحه 127]
پیوست
موضع جمهوری اسلامی ایران درباره اقدامات شورای امنیت در خصوص جنگ تجاوزگرانه عراق علیه ایران
اقدامات شورای امنیت در مورد جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از سپتامبر 1980 مطابق با منظور سازمان ملل
در پاراگراف 2 ماده 24 منشور می‌خوانیم:
"در ایفای وظایف شورای امنیت، مطابق با اهداف و اصول سازمان ملل اقدام خواهد شد."
در پاراگراف 1 ماده 33 منشور می‌خوانیم:
"طرفین هر مناقشه که تداوم آن احتمالا حفظ صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره می‌افکند، قبل از هر چیز باید در جست و جوی حل و فصل از طریق مذاکره، تحقیق، میانجی‌گری، توافق، داوری، حل و فصل قضایی، متوسل شدن به مؤسسات یا ترتیبات منطقه‌ای یا سایر ابزارهای صلح جویانه - با انتخاب خود آنها - باشند."
در پاراگراف 2 ماده 33 منشور می‌خوانیم:
"شورای امنیت هر وقت که لازم باشد از طرفین اختلاف جهت حل و فصل مناقشه خود با چنین ابزارهایی، درخواست می‌کند."
دولت‌های عضو سازمان ملل به تعهدات خود در برابر منشور مقیدند و ملزم به رعایت مفاد 33 و 37 می‌باشند. پیش از آنکه دولتی تصمیم بگیرد و به طور یک جانبه به تجاوزات و اشغال نظامی برای حل و فصل مناقشه متوسل شود، اما در مورد دولتی که واقعا چنین تصمیم یک طرفه‌ای را اتخاذ کند، وظیفه شوراست که آن دولت را به دلیل عدم التزام به منشور محکوم نماید و از آن بخواهد که به شرایط متداول قبل از شروع به تجاوز و حل و فصل مناقشه بر اساس مفاد 33 و 37 منشور متوسل شود. کوتاهی در انجام آن با چنین ابزاری به مفهوم آن است که شورا بر اساس اهداف و اصول سازمان ملل عمل نکرده است.
قطعنامه 479(1980) شورای امنیت در شناسایی تجاوز و اشغال نظامی که اتفاق افتاده قصور کرده است. همچنین در محکوم کردن متجاوز کوتاهی کرده و خواستار آن است که به شرایط متداول قبل از شروع تجاوز بازگردند. بنابراین، قطعنامه 479 (1980) هیچ سازگاری با منشور ندارد. این قطعنامه شامل تلاشی از سوی شورا است که به پیامدهای تجاوزات نظامی عراق پایان دهد و ایران را به شرایطی جهت دست یابی به صلح وادار کند که به طور یک جانبه به نفع متجاوز است.
[ صفحه 128]
سکوت کامل شورای امنیت برای تقریبا 22 ماده که طی آن تلاش‌های جنگی نیروهای عراقی متجاوز عمدتا علیه غیر نظامیان ایران و اهداف اقتصادی در خوزستان و غرب ایران صورت گرفته، به وضوح نشان دهنده آن است که شورای امنیت عملا به مسئولیت‌های خود تحت منشور که مغایر با ماده 39 می‌باشد، بی‌توجه بوده است. این به مفهوم آن است که شورا خودش را با توجه به موضوع تجاوزات عراق علیه ایران و نهایتا پشتیبانی از موضع عراق به طور ضمنی، موظف می‌داند.
قطعنامه 514 شورا کاملا منطبق است با اعمال فشار همگانی شورای بررسی حقیقت که تا کنون به طور ریاکارانه در جهت حمایت از متجاوز برآمده است.
قطعنامه 514 به طور عمد در توجه به این مهم کوتاهی کرده است و در خصوص تجاوزات عراق و اشغال نظامی ایران - که بیش از 22 ماه از آن سپری شده - بی‌تفاوت بوده است.
همچنین در محکوم کردن متجاوز علی رغم مفاد 33 و 37 منشور قصور کرده است و در مورد تجاوزات ددمنشانه عراق که پیامدهای خطرناکی به دلیل جنایاتی که علیه بشریت داشته، بی‌تفاوت بوده است. همچنین در شناسایی حقوق غیر قابل انکار مردم ایران و تنبیه متجاوزان عراقی که موجب از بین رفتن اموال و گرفتاری‌های مردم ایران شده، مسئولیت دارد.
این به وضوح نشان دهنده آن است که شورای امنیت درنگ کرده تا آنجایی که بنا به اظهارات وزیر خارجه عراق، این رژیم آنچه خواستار بسیاری از ایرانی‌ها را کشته و اموال بسیاری در ایران را آن قدر که تمایل داشته از بین برده، قبل از اینکه بخواهد در پشت جنایات جنگی که مرتکب می‌شود پناه‌گاهی ایجاد کند، زیرا از تنبیهی که انتظار می‌رود در امان می‌باشد.
این نگرش شورای امنیت با روح منشور مغایرت صریح دارد و به وضوح ماده 24 آن را نقض می‌کند.
در نتیجه، جمهوری اسلامی ایران خودش را از هر گونه اقدامی که تاکنون شورای امنیت درباره جنگ تجاوزگرانه عراق علیه ایران اتخاذ کرده، مجزا می‌داند.
ما آماده همکاری با شورا در این مورد در آینده هستیم و لازم است با توجه به مسئولیت‌های خویش به طور جدی اقدام شایسته به عمل آورد و واقعیت‌های موجود در صحنه را مورد بررسی قرار دهد. بدیهی است مسئولیت هرگونه پیامدهای غفلت شورا تا امروز به طور کامل متوجه شورا خواهد بود.
[ صفحه 129]
سند شماره 065
- شماره سند شورای امنیت: 15293 / S
- 15 جولای 1982 (24 تیر 1361)
گزارش دبیر کل
پیرو پاراگراف 3 از قطعنامه 514 شورای امنیت
1- در 12 جولای 1982، شورای امنیت قطعنامه 514(1982) را در مورد وضعیت میان ایران و عراق تصویب کرد که در بخش‌هایی از آن آمده است:
شورای امنیت
الف) خواستار آتش بس و پایان دادن فوری کلیه عملیات‌های نظامی؛
ب) درخواست جهت عقب نشینی نیروها به مرزهای شناخته شده بین المللی؛
ج) تصمیم گیری جهت اعزام تیم ناظران سازمان ملل جهت تأیید و نظارت بر آتش بس و عقب نشینی و درخواست از دبیر کل جهت تسلیم گزارش به شورا در مورد ترتیباتی که بدین منظور مورد نیاز است.
2- متن قطعنامه 514 بلافاصله پس از تصویب آن به دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و عراق ارسال شد.
3- باتوجه به ترتیبات مربوط به پاراگراف 3 از قطعنامه 514 شورای امنیت، دبیر کل به عنوان نخستین گام و با توافق طرفین آن را مورد ملاحظه قرار داده و تیم کوچکی از افسران عالی رتبه نظامی سازمان ملل را مشخص کرده تا وضعیت واقعی در این زمینه را بررسی و ترتیباتی که جهت اجرای پاراگراف 3 قطعنامه مورد نیاز است، مورد ارزیابی قرار دهد.
4- در 13 جولای 1982، وزیر امور خارجه عراق به دبیر کل اطلاع داد که عراق آماده همکاری در اجرای قطعنامه می‌باشد.
5- در 14 جولای 1982، نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران متن بیانیه‌ی دولتش را در مورد قطعنامه 514 ارسال کرد (15292 / S). در این بیانیه، دولت جمهوری اسلامی ایران دلایل خود را ارائه کرد و خودش را از هر گونه اقدامی که شورای امنیت تاکنون درباره جنگ تجاوزگرانه عراق علیه ایران اتخاذ کرده، مجزا ساخت.
6- دبیر کل فرصت را غنیمت شمرده و تصریح می‌نماید که به تلاش‌های زیادی که از شروع مخاصمات نظامی در سپتامبر 1980 جهت پایان بخشیدن نبرد آغاز کرده ادامه داده، تا بتوان به حل و فصل، مناقشه دست یافت.
[ صفحه 130]
سند شماره 066
- شماره سند شورای امنیت: 15296 / S
- 15 جولای 1982 (24 تیر 1361)
بیانیه رئیس شورای امنیت
شورای امنیت در مشورت‌های غیر رسمی امروز صبح، 15 جولای 1982، گسترش اخیر وضعیت میان ایران و عراق را مورد ملاحظه قرار داد.
اعضای شورای امنیت نگرانی خود را از وضعیت خطرناک موجود میان ایران و عراق و در واقع قطعنامه 514 (1982) که هنوز اجرا نشده، ابزار کردند. شورا بر فعالیت در این مهم تأکید کرد. رئیس شورا به تماس خود با طرفین به منظور یافتن کلیه راه‌های ممکن جهت پیشرفت تلاش‌ها تا خاتمه بخشیدن به نبرد و حل و فصل مسائل مربوطه، ادامه خواهد داد.
سند شماره 067
- شماره سند شورای امنیت: 15301 / S
- 19 جولای 1982 (28 تیر 1361)
نامه مورخ 19 جولای 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به رئیس شورای امنیت
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما توجه جناب عالی را به تشدید وخامت وضعیت در مورد مناقشه عراق و ایران جلب می‌نمایم.
اطمینان دارم که جناب عالی کاملا از نبرد سنگین مرزی عراق اطلاع دارید که توسط کارشناسان نظامی بین المللی پس از جنگ دوم جهانی به عنوان بزرگ‌ترین نبرد مورد ملاحظه قرار گرفته است.
تجاوز مداوم ایران علیه عراق و بی‌اعتنایی به قطعنامه 514 شورای امنیت و تهدید به گسترش این مناقشه، تهدید جدی و خطرناک برای صلح و امنیت کل منطقه به ویژه منطقه خلیج عربی[فارس]به شمار می‌رود با توجه به این حقایق، دولت عراق از شورای امنیت درخواست می‌کند به مسئولیت خویش عمل نماید و با اتخاذ اقدامات لازم به تجاوزاتی که ایران مرتکب می‌شود پایان دهد.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی
[ صفحه 131]
سند شماره 068
- شماره سند مجمع عمومی: 191 / 37 / A
- 9 آگوست 1982 (18 مرداد 1361)
پیامدهای طولانی شدن مناقشه میان ایران و عراق
نامه مورخ 5 آگوست 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما طبق ماده 14 اصول و مقررات مجمع عمومی و دستور جلسه نشست سی و هفتم بند مکمل تحت عنوان «پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی میان ایران و عراق» یادداشت توضیحی طبق ماده 20 مقررات مذکور به پیوست ارسال خواهد شد. با توجه به اهمیت موضوع، دولت متبوعم درخواست می‌کند که این موضوع در جلسه فوق العاده مجمع عمومی مورد بحث واقع شود.
صالح عمر العلی - نمایندگی دائمی
پیوست
یادداشت توضیحی
1- از 4 سپتامبر 1980، عراق علل این مناقشه نظامی را در فواصل مختلف در مجامع بین المللی از جمله شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل مطرح کرده است. عراق به طور دائم در حرف و عمل بر تبعیت کامل خویش از مقررات و مفاد منشور سازمان ملل درباره حل و فصل صلح جویانه مناقشات بین المللی، ممنوعیت استفاده از زور در روابط بین المللی و احترام به حاکمیت و عدم دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر تأکید کرده است.
2- عراق قطعنامه‌های 479 (1980) و 514 (1982) شورای امنیت را پذیرفته است و صادقانه با نماینده دبیر کل سازمان ملل آقای اولاف پالمه برای دست یابی به حل و فصل عادلانه و شرافتمندانه مناقشه، همکاری کرده است.
3- عراق قطعنامه P-(IS) - 6 / 3 مصوبه سومین نشست کنفرانس اسلامی در شهرهای مکه و طائف پادشاهی عربستان سعودی در ژانویه 1981 را پذیرفته است و هر آنچه در توان دارد جهت موفقیت هیئت کمیته حسن نیت که بر اساس قطعنامه مذکور در مورد مناقشه تشکیل شده، انجام داده است.
4- عراق تصمیمات کنفرانس وزیران امور خارجه کشورهای عدم تعهد در دهلی نو مورخ فوریه 1981 را پذیرفته است و تلاش‌های صادقانه‌ای را با کمیته وزیران مسئول بر اساس تصمیمات اجلاس مذکور جهت رسیدن به حل و فصل مناقشه میان دو طرف به عمل آورده است.
[ صفحه 132]
5- به علاوه، عراق تلاش‌های زیادی را در سطوح دو جانبه با دولت‌های مشخص جهت خاتمه دادن به این مناقشه نظامی و حل و فصل آن به روش‌های صلح جویانه انجام داده است.
6- علی رغم کلیه این تلاش‌ها و ابتکارات صلح جویانه‌ی عراق، مناقشه نظامی با ایران ادامه دارد، به دلیل اینکه سیاست ایران، طولانی شدن مناقشه و گسترش آن را دنبال می‌کند.
7- ادامه این مناقشه نظامی تأسف بار، تهدید کننده امنیت و ثبات منطقه بوده که یکی از حساس‌ترین مناطق در جهان می‌باشد و امنیت، تمامیت ارضی و ثبات کشورهای عربی را در معرض خطرات مستقیم قرار داده و علاوه بر این فجایع، ویرانی و خسارات جانی و مالی را نیز سبب شده است.
8- بدون شک، ادامه مناقشه میان دو دولت عضو سازمان کنفرانس اسلامی و کشورهای عضو نهضت عدم تعهد، بر نقش این دو سازمان تأثیرات منفی خواهد داشت و آن را تضعیف خواهد کرد، همچنین به اصول مقررات همکاری بین المللی که به آن اعتقاد دارند و برای تقویت آن تلاش می‌کنند، لطمه وارد می‌سازد.
9- ادامه این مناقشه تضعیف کننده سازمان ملل و اصول آن می‌باشد و به نقش آن لطمه وارد می‌سازد و موضوع اساسی و حیاتی مطرح می‌شود که به طور پیچیده‌ای به میزان تعهدات نسبت به مفاد منشور سازمان ملل در مورد حل و فصل مناقشه به روش‌های صلح جویانه جهت حفظ صلح و امنیت بین المللی بستگی دارد. بدون تردید مجمع عمومی به عنوان تنها سازمان بین المللی که جامعه بین المللی عموما در آن عضویت دارند، باید دیدگاه‌هایش را ابراز نموده و با برداشتن گام‌های لازم بر اساس منشور، و با توجه به پیامدهای سیاست ایران به منظور طولانی ساختن مناقشه نظامی با عراق و رد حل و فصل مناقشه به روش‌های صلح جویانه، تصمیمات لازم را اتخاذ نماید.
سند شماره 069
- شماره سند شورای امنیت: 15385 / S
- 3 سپتامبر 1982 (12 شهریور 1361)
نامه مورخ 3 سپتامبر 1982 کاردار موقت هیئت نمایندگی عراق در سازمان ملل خطاب به رئیس شورای امنیت
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما به اطلاع جناب عالی می‌رساند که یک بار دیگر
[ صفحه 133]
حکومت ایران تعداد زیادی از نیروهای نظامی ایران را در امتداد مرز بین المللی میان عراق و ایران تمرکز ساخته است. این نیروها در حال آماده شدن جهت تجاوز به عراق می‌باشند. اگر چه پنج اقدام نیروهای ایرانی در ماه گذشته با خسارات جانی و مالی فراوانی مواجه شده و متحمل شکست شدند، اما رژیم ایران بر سیاست تجاوزگرانه و توسعه طلبانه ارضی شوم خود اصرار ورزیده و به موجب آن تهدید بزرگی برای صلح و امنیت منطقه به شمار می‌رود.
برای همگان به خوبی روشن است که بر خلاف دولت متبوعم، دولت ایران از ارائه پاسخ مثبت به کلیه تلاش‌های بین المللی برای حل و فصل صلح جویانه مناقشه خودداری کرده است و به وضوح از پذیرش مفاد قطعنامه 479 (1980) و 514 (1982) شورای امنیت که در چارچوب صلح تهیه شده اجتناب کرده و به جای آن به نقض تعهدات خود تحت منشور و حقوق بین المللی ادامه می‌دهد.
مایلم تأکید کنم که عراق در حالی که به تلاش‌های خود جهت صلح ادامه می‌دهد، حق قانونی خود را جهت دفاع از خود در برابر تجاوزات و توسعه طلبی، محفوظ نگه می‌دارد.
در پایان با توجه به نقض مداوم تعهدات رژیم ایران در مورد منشور و اصول و مقررات بین المللی، سازمان ملل باید بیش از پیش به وظیفه خود عمل نماید و به سیاست تجاوزگرانه و توسعه طلبانه ایران پایان دهد که به نفع صلح و امنیت بین المللی می‌باشد.
زهیر ابراهیم محمد - کاردار موقت